Komşu komşuya seslenirken bile zikrederdik biz.
"Hu Hu" diye seslenirdik komşumuza.
"Eyvallah" dilimizin pelesengi idi.
"Hay"dan gelip "Hu"ya giderdik.
"Hay, Hay efendim!" diye kabul ederdik teklifleri.
"Allah, Allah, Allah, Allah" diyerek şehadete koşardık Tuna
Gerginim çünkü!
Büyüğümdün diyemedim sana
Büyüğümden 2 damla küçüksün anlarsın ya
Küçülüp gitmekten yana
Büyü de gel demediler bana
Büyürsün sende zamanla
Korkma gelir ve geçer bunlar
Nicedir bekleyen hançerlerim var
Seninki öbürkülerinden küçük değil
Haşa, büyürsün sende zamanla
Yedik, içtik, eğlendik helal et sadrından.
Eksik kalmasın aman birşey!
Kusurda geçemem senin kadar
Hor değil efendim, büyürsün sende zamanla
Kel Mahmut başlarında dikilmişti:
— Alırım kâğıdını!
— Aman efendim…
— Ne soruyordun? Papazın adını değil mi?
— Hangi papazın?
— Bak şimdi de bana soruyor, açıkgöz!
— Valla sormadım?
— Hadi oradan, kim var karşında senin!
Kim olacaktı; Kel Mahmut vardı işte, güldü.
— Bak, bir de gülüyor, hem suçlu hem güçlü. Hadi yaz!
Sayfa 108 - Çınar YayınlarıKitabı okudu
Biri çıkıp da atalarımızın maymun olduğunu ispat ederse, ister istemez kabul etmek zorundasın. Gövdendeki tek bir yağ damlasının senin için yüz binlerce hemcinsininkinden daha değerli olması gerektiği, erdemlerin, ödevlerin, inançların ve öbür safsataların hep bu sonuca göre çözümleneceği ispat edilirse, yine olduğu gibi kabulleneceksin; itiraz edemezsin, çünkü bunlarda matematiğin iki kere iki dört kesinliği vardır. Biraz itiraz etmeyi deneyin isterseniz.
"Aman efendim, nasıl itiraz edersiniz, bu iki kere ikinin dört ettiği gibi açıktır," diye çıkışırlar size, "Doğa size danışmaz; beğenmediğiniz, şahsi istekleriniz ona vız gelir. Tabiatı olduğu gibi, bütün sonuçlarıyla kabul etmek zorundasınız. Duvar, duvardır vs. vs." Hey Tanrım, ya herhangi bir sebeple bu kanunlardan ve iki kere ikinin dört etmesinden hoşlanmıyorsam, tabiat kanunlarından, iki kere ikinin dört etmesinden bana ne?
