“Bir düşüncenin ortaya çıkabilmesi için her şeyden önce insanın çalışıp çabalaması, emek vermesi, bizzat bir uygulama içinde olması gerektiğini nasıl anlamazlar! Vermeden hiçbir şey alınamaz. Önce çalışacağız, sonra kendi düşüncemiz olacak.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Onlara bir şey anlatmak için dilinizde tüy bitene dek konuşmak, kollarınız kopana dek işaretler yapmak da yararsız; anlamazlar, anlamayacaklardır da. Bunu denediğimizde suratlarındaki ifade bozulur, gözleri belerir, ağızları köpürür fakat niyetleri ne bir şey anlatmak, hatta ne de korkutmaktır, sadece başka türlü davranamıyorlar.
Romantikler şakadan anlamazlar...
Sayfa 64 - Oda yayınları...Kitabı okudu
İkinci sınıf insanın şaşmaz işareti nedir bilir misiniz? Başkasının başarısı karşısında bozulmasıdır. Sıradan tipler, birinin çalışması kendilerininkini aşacak diye titreyip durur. Tepeye varınca yaşayacakları o yalnızlığı hiç bilmezler. Kendine denk birine duyulan özlemi anlamazlar; saygı duyulacak bir zekaya, hayran olunacak bir başarıya özlemi. Kendi sıçan deliklerinden dişlerini gösterirler insana. Parlaklığınızla onları silikleştirmekten hoşlandığınızı zannederler. Oysa siz, onlar arasında bir yetenek görmek için hayatınızın bir yılını feda etmeye razısınızdır. Başarıyı kıskanırlar, rüyalarında gördükleri büyüklük de aslında başka herkesi geride bırakmak ve o insanların da bunu kabul etmesidir. Bu rüyanın zaten sıradanlığın işareti olduğunu çünkü başarılı insanların öyle bir dünyaya dayanamayacağını anlayamazlar. O insanın kendini, hep kendinden eksik kişiler arasında bulunca ne hissettiğini bilmezler… Nefret mi? Yoo, nefret değil. Can sıkıntısı. Hiç hayranlık duyabileceğiniz birine özlem duydunuz mu? Yukarıdan aşağı değil, aşağıdan yukarı bakacağınız bir şeye?
Sayfa 39 - Pegasus Yayınları
1916 da evlerimize dönseydik, karşılaştığımız olayların acı ve dehşetinden bir fırtına koparırdık. Şimdi dönersek yorgun, harap, yanmış, köksüz, ümitsiz. Belimizi doğrultamayız artık.
Hem, anlamazlar da bizi, çünkü önümüzde bir nesil var; buradaki bu yılları bizimle birlikte geçirmiş; ama evi ocağı, mesleği olan, şimdi eski durumlarına kavuşunca harbi unutacak bir nesil.. ve ardımızdan bir nesil yetişiyor; tıpkı evvelki bizler gibi; onlar da bizi yadırgayacak, bir kenara itiverecekler. Bizler kendimiz için bile faydasız; büyüyece ğiz; bazımız devrana uyacak, bazımız kadere boyun eğecek, çoğumuz da perişan olacağız; yıllar geçip gider, eninde sonunda mahvoluruz.
Onlara bir şey anlatmak için dilinizde tüy bitene dek konuşmak, kollarınız kopana dek işaretler yapmak da yararsız; anlamazlar, anlamayacaklardır.
Halımı təsvir etməkdən acizəm. Əslində bu, icrası mümkün olan iş deyil. Məhəbbət atəşinə yanmayanlar, eşqin kədərini yaşayıb ağusunu içməyənlər yazılan sözlərdən, aparılan müqayisələrdən heç nə anlamazlar. Bu hala aşina olmazlar.
“Bir düşüncenin ortaya çıkabilmesi için her şeyden önce insanın çalışıp çabalaması,emek vermesi,bizzat bir uygulama içinde olması gerektiğini nasıl anlamazlar!”
“Vermeden hiçbir şey alınamaz.Önce çalışacağız,sonra kendi düşüncemiz olacak.”
Sayfa 42Kitabı okudu