Çanlar çalıyor, kulaklarım bu sese hiç aşina değil patron. Bilmelisin, ben artık küçük kesiklerin akıttığı kanları görmezden geliyorum. Her kesik beni acı toleransı daha güçlü biri haline getirdi. Kim ister hiç bir şey hissetmemek? belki isterim. Lanetlenmek ve affedilmek umurumda bile değil, benim tarzım daha kestirilemez; diğer insanlar gibi yalvarmayacağım her günahı affetmesi için yaratıcıya. Çünkü, bu öfkeyle yıllarımı geçirebilirim bir hiç uğruna bile olsa, kendimi adrenalinin göz bebeklerini büyüten bu kısmına bırakabilirim. Bugün ölecek olsan sana karşı işlenen her günahı affedebilir miydin? Aptal bırak acımayı kendine. Belki gitmeden tozu dumana katmak isterdin, küçük bir kaçamak; tanrının izniyle.