"Cıgara kutularının ardına milletin derdini yazan çook milletvekili gördük."
"Tez gel ağam tez gel eğlenmiyesin.
Elde güzel çoktur evlenmiyesin."
"Arayan Mevlasini da bulur, belasını da ama aramaya vaktim yok."
Ne olursa olsun, bunca yokluk, bunca kötü yaşama şartının yanı başındaki "yaşama gücü"nün pembesi, moru, sarısı, mavisine hayrandım gene de.
Görüyorum ki, fikir ve hayal âleminden henüz yere inmiş değilim. Oysa, ben İstanbul'dan çıkarken bütün ıstıraplarımın kaynağının kafamda olduğuna karar vermiştim. Ve onu orada bırakmak istemiştim. Burada, hiçbir şeyi düşünmeyecek, metafiziğe tamamıyla veda edecek ve bir köylü nasıl yaşarsa öyle yaşayacaktım. Tamamıyla onlara karışacaktım. Lâkin
Sayfa 67 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İşte pencereden gördüğüm İstanbul'dan birkaç çizgi. Bu çizgiler giderek siliniyor, yerini başka resimlere terk ediyor. Fotoğraf değişirken insanlar da değişiyor.
Sayfa 34Kitabı okudu
"Ah bu çocuklar ve ah bu çocukların sevinci."
"Hele bir görevliden söz açtılar, insan hırsından dişlerini yiyebilir."
"Gidip görmek, kendi ağızlarından dinlemek lazım çektiklerini. Hele sekiz çocuklu, otuz altı, otuz yedi yaşında bir aile babasından söz açtılar, bu kendilerini fil sanan ispenç horozlarının zulmü yüzünden hırsından su bardağını çatır çatır yemiş. Şimdi hastanede."
"Biri, "Suç, fakirlikte," dedi. "Ben onu bunu bilmem, fakir olmak en büyük suç!" "