Sadece yaşadıklarımızı başka bir şeye dönüştürürüz. Dönüştürmeliyiz yani. Bizi artık üzmeyecekleri, fazlasıyla kederlendirmeyecekleri bir hale getirmeliyiz onları.
Göreceksin bak, sonunda bir delinin eline geçecek bu memleket, o da kendi kabahatlerini, pisliklerini örtmek için çatır çatır yakacak bu toprakları. Ülkeyi ateşe atacaklar. Bir tarafta Sultan bir tarafta vatanperverler bu memleketin üstünde ter ter tepinecekler. Hepsi bir tarafından çekecek. Ama asıl çileyi bu milletin insanları çekecek. Herkes vatanını milletini sevdiğini sanıyor ama yanılıyor. Çünkü milliyetçilik hiçbir şeyi olmayanın ‘Bari gururum ve nefretim olsun,’ demesidir. ‘Ve içinde yer alacağım bir kalabalığım.’ Bir başkasını, ötekini, senden olmayanı istemeden, herkese hak ve hürriyet tanımadan olmaz bu işler. Olsa da böyle olur işte.
"Nerede tükettin ömrünü?" Diye soracak hali yoktu. Çöplük, bir zamanlar en sevilen, en değerli şeylerle doludur. Bunu müteakip artık Leyla'nın bildiği tek şey vardı; Hayatta herşey çöptür.!
Ânın tadını çıkaramam. Hep bir sonraki adım vardır kafamda. Dolayısıyla zihnim hiç rahat değildir.
“Hayatta her şeyin cevabı olmaz. Bırak bazı şeyler cevapsız kalsın. Her şeye cevap vermek zorunda değilsin yani.”
İnsan dünyaya niye geliyor? Anlatacak bir hikâyesi olsun diye.
Biraz da sizin kafanız karışsın. Çünkü benim kafam hep karışık. Hayatın kendisi karışık.
Doğru mu?
İnsan bir başkasının hikâyesidir. En çok da anne ve babasının. Genetiği geçtim, bu ruhen böyledir. Hiç istemezken onlar gibi olursunuz. Özünde yani.
Kemikle dolu kefenlerini iki küçük çıkın gibi elimize alıp gitmiştik. Bizden geriye kalan bunlardı demek. Bir torba kemik. Böyle olmamalıydı ama. Ellerimizle kurduğumuz, icat ettiğimiz hayat dururken, o kocaman yollar, köprüler, makinalar, taş yığını evler, biz insanlar yok olamazdık. Kemiklerimizden öte bir yere savruluyor olmalıydık.
Sayfa 230Kitabı okudu
"Bu hayatta başına gelen her şey evrenin sana hediyesidir. Bağışla, ya da siktir et."
-Şebnem İşigüzel
Sayfa 340Kitabı okudu
