Kendi yalnızlığıma, kendi çaresizliğime bakmaz, çevremdeki insanların tıkanan aşklarını, yürümeyen ilişkilerini açmaya, yürütmeye çalışırdım. Kendi yalnızlığıma bakmaz, başkalarının yalnızlığını çözmeye çalışırdım.
Hayaller kırılmak için,rüyalar uyanmak için var
Hatırlamak ne buyuk eziyettir. Hatırlamayı unutursak her şeyi başarırız
Dünyada tüm aşık olunan şeyler,kendilerine yöneltilmiş mana yüklü bakışları kaybederse,bir hiçe dönüşürler.
Aha aşık oldu bizim şizofren
"Neden konuşmuyorsunuz?"
"Ne kadar tatlısınız. Beni büyülediniz, şu anda sizden çok etkilendim. Bu konuda ne yapabilirim ki? Çok tuhaf birisiniz. Bazen gözlerinizin içi parlıyor, daha önce böyle güzel gözler görmedim, çiçeklere benziyorlar. Ne? Hayır, hayır, çiçeklere değil, aksine... Size aşık oldum, buna engel olamıyorum. Adınız ne? Artık adınızı söylemelisiniz. Gerçekten adınız ne? Tanrım, az kalsın yine unutuyordum. Dün hep size bunu sormayı düşündüm bütün gün değil tabii, tüm gün sizi düşünmedim elbette. (...)"
Sayfa 181
Belki de tesadüflere inanmamızın sebebi tam tersini kaldıramayacak olmamızdır.
Sayfa 138 - PegasusKitabı okudu
Gözlerime vuruyor, içimin boşluğu. Bir sancı gibi... Ruhumu yeraltına kapatarak dışarı çıkıyorum.
Bu yokluğu ben hazırladım kendime. Şimdi, hiçbir yere ait değilim.
En büyük kayboluş, sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş... İçimde bir ses, durmadan, dünyanın sonu geldi, diyor. Dünyanın sonu, bu halime öyle çok uyuyor ki hiç üzülmeden, hiç korkmadan kabulleniyorum onu.
Camus'nün,"Hakli olma ihtiyacı sıradan insanlara özgüdür."sözü çınladı kafamda. Fazla okumuş olmak da yük biz günahkarlara!
“Bir şiir yazmıştım sana bir günün acı veren saatinde...“
Sayfa 13Kitabı okudu
