Bezenlendi her yeri,
Sokak, cadde bayraklarla.
Kepenkler çekildi bugün,
İş yerinde kıvançlarla.
Köy ve kentler çok canlandı,
Dalga dalga halk sesinden
Merkez, meydan aydınlandı,
Bayrakların al renginden.
Bu bayramı, bayram bilmek,
Yurtta, dünyada her yerin.
Çocuk bayramı var demek,
Atatürk'ü sevenlerin.
Gözlerim yolda her an,
Bugün mutluyum inan.
Coşarım her gelişinde,
Yaşa var ol 23 Nisan!
Ve budanmış gülücüklere
Serçelerin konma vakti..
Savur saçlarını
Rüzgâra inat
Gözlerin bayram yeri olsun
Küçük bir tebessüm koy dudaklarına
Budanmış gülücüklere
Serçeler dolsun..
Ellilerin ortalarına kadar bütün bayram ve Noel yemeklerinde o dönem, döne döne hep bir ağızdan bir efsane gibi anlatılır, 1942 kışına ait korku, açlık, dondurucu soğuk temalan durmadan tekrarlanırdı. Her şeye rağmen, hayatta kalmak gerekiyordu.
Keşke yüreklerimizi de yıkayabilseydik
Geçen zamanın kirlerinden,
Ve tıpkı onlar gibi benliklerimizi de,
Arındırabilseydik su ve havanın büyüsüyle
İşte o zaman yeryüzü gerçekten de
Bayram yeri olurdu çamaşır gününde!
Her semtin, mahallenin genişçe bir meydanlık olan "Bayram yeri"vardı. Mesela Alipaşa Mahallesi'nin Bayram yeri Çeltik Kilisesinin önünde kurulurdu. Urfa Kapı'da, Dağkapı'da, Gâvur Meydanı 'nda, Yenikapı'da Süleyman Nazif İlkokulu yakınında kurulurdu.