ALIŞMA BANA NE YAPACAĞIM BELLİ OLMAZ
Alışma bana, ne yapacağım belli olmaz..!
Bugün varım yarın birden yok olurum.
Dokunma bana, kapanmamış yaralarla doluyum.
Canımı acıtma, bir yara da sen açma..!
Sevme beni yoğun duygularımda kaybolursun tutuşursun.
İsteme beni, yasaklarla boğuşursun, engellerle doluyum.
Çözmeye çalışma sakın, seninle karışır iyice kördüğüm olurum..
Anlama beni, ben kendimi bilirim, ben böyle mutluyum..
Aşkı yaşatmamı isteme asla, ben aşka yıllardır inanmıyorum..
Güveniyorsan kendine, inandır aşkın varlığına..
Sonucunda öyle bir aşk yaşatırım ki..!
Vazgeçemezsin tutkun olurum.
Yıkabilirsen duvarlarımı, sakın bırakma beni.
Tüm tutkularım ve gücümün arkasında;
Hala minik bir çocuğum.
Büyütemezsen ; Kaybolurum...!
Yalnızlık tuhaf şey.
Sezdirmeden yanınıza sokuluyor, sessiz ve kımıltısız, karanlıkta yanınıza oturup uyurken saçınızı okşuyor.Kemiklerinize sarılıp bedeninizi neredeyse nefesiniz kesilecek kadar sıkar; teninize hücum edip dudaklarını ensenizdeki yumuşak tüylere dokundurduğunda neredeyse kanınızda atan nabzınızı duymazsınız. Yüreğinize yalanlar bırakır, gece yanınıza uzanır, ışığı dört bir yandan kendine çekip sömürür. Hep yanınızdadır; elinizi ancak doğrulmaya çalıştığınızda sizi aşağı çekmek için tutar.
Sabah uyanır ve kim olduğunuzu bilemezsiniz. Gece uykuya dalamaz, titrersiniz. Her şeyden her şeyden her şeyden şüphe edersiniz.
Yapıyor muyum?
Yapmıyor muyum?
Yapmalı mıyım?
Neden yapmayayım?
Ve onu bırakacak olsanız da... Özgür olmaya hazır olduğunuzda... Yenilenmeye hazır olduğunuzda... Yalnızlık aynaya baktığınızda yanınızda eski bir dosttur; gözünüzün içine bakar; size meydan okur, hayatınızı onsuz sürdürebilecekmisiniz diye. Kendinizle savaşacak sözcükleri, asla ama asla kendinize yetmeyeceğinizi haykıran sözcükleri bulamazsınız.
"Belki de hiçbirimiz yaşadıklarımızı tam olarak anlamıyor ve yeterli zamanımız kalıp kalmadığını hissedemiyoruz."
"...Sizin büyüdüğünüz yerlerde nasıldı bilmiyorum ama Hailsham'da eşcinsellikle alakalı hiçbir şeyi kesinlikle hoş karşılamıyorduk. Özellikle oğlanlar çok zalim olabiliyorlardı. Ruth'a göre, bunun nedeni oğlanlardan çoğunun daha gençken, ne yaptıklarını bilmezken birbirleriyle bir şeyler yapmış olmalarıydı. İşte bu yüzden bu konuda aşırı gergindiler."
Sayfa 96Kitabı okudu
Şimdi bu olanlar bana anlamlı bir bütünün parçaları gibi görünüyorsa, bunun nedeni, onlara daha sonra olanların ışığı altında bakıyor olmamdır.
Sayfa 81 - YKYKitabı okudu
Gregor Samsa bir sabah kötü bir rüyadan uyandığında, kendini yatağında korkunç bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.”
Daha ilk cümlesiyle bile kitabın sonunu merak ettiren bir konu… Sayfalar ilerledikçe Gregor’un hayatına bir böcek olarak devam etmeye çalışmasına ve ailesinin, yakın çevresinin bu durum karşısındaki bocalamalarına tanık oluruz.
"Catherine Earnshaw, ben hayatta olduğum sürece asla huzur bulama. Seni öldürdüğümü söylemiştin-öyleyse peşimi bırakma. Öldürülen, onu öldürenin peşini bırakmaz. İnanıyorum, biliyorum hayaletlerin yeryüzünde dolaştığını. Her zaman benimle kal -istediğin şekli al- beni deli et. Sadece beni burada bırakma, seni bulamadığım bu yerde! Ah, Tanrım! Bu dayanılmaz! Hayatım olmadan yaşayamam! Ruhum olmadan yaşayamam!"
