_Eğer birinin ruhunu görmek istiyorsanız, ona hayallerini sorun.
_İnsan doğasındaki en derin prensip, "takdir edilme" isteğidir.
_Alaycı tiplerin aslında acılarını gizlemeye çalıştığı gerçeği doğrudur.
_İnsanın dünyadaki durumu, kedinin kitaplıktaki durumu gibidir; görür ve duyar ama hiç bir şey anlayamaz.
_Yanlış anlayanlar tarafından
Hiçbir şey israf edilmiyordu .
Onlar meclisi ,tüm gezegeni araştırıp ,her alanda o konudaki en yetkin kişiyi seçip başa getiriyordu .
Sayfa 57Kitabı okudu
Rüşvet ,haksız kazanç,hırsızlık ,tefecilik kavram olarak bile bilinmeyen şeylerdi Derek gezegeninde
Dünyada zaman zaman ilginç şeyler olur, ancak insanlanın çoğunun bundan haberi olmaz. Çünkü dünya, insanların kapladığı alandan daha büyüktür ve ilginç olaylar her zaman insanların tümünü ilgilendirecek bir güce ulaşmadan tarihin akışı içerisinde bir zaman çukuruna düşüp orada öylece unutulur giderler.
Sayfa 6 - VakvakKitabı okudu
İnsanı yaşama bağlayan şeydir sevgi.
Sayfa 25 - Maske KitapKitabı okudu
Bizler modern zamanın ebeveynleri olarak modernliğimizin delilini eskilerden kaçmak sanıyoruz. Onların yaptıklarından uzak durdukça daha “doğru” anne babalığa ulaşacağımızın vehmi var akıllarımızda. Elbette her gün karşımıza çıkan onlarca uzman görüşü, çocuk yetiştirme metodolojisi ve materyalinin buna katkısı büyük.
Öte yandan zihnimizde yerleşik olan algıyı da konuşmamız gerekiyor: Çocuğum mahrum kalmasın !
Bizler yokluk zamanının çocuklarıydık. Pek azımızın sepetler dolusu oyuncağı vardı. Her birimiz kendi çocukluğunu düşününce çamurdan yapılmış eşyalarla kurduğu bir evciliği, deney yapma sevdasıyla salça tenekesine doldurduğu çer çöpü yahut ele alınan dal parçalarıyla dünyayı kurtaran büyük bir kahraman oluşunu hatırlar.
Az eşyamız, sınırsız hayal gücümüz ve etraftaki her nesneyi oyuncağa çevirebilme yetimizle muhteşem çocuklardık. Sonra büyüdük. Büyürken kızgınlık ve kırgınlıkla durduğumuz noktalar oldu elbette. Sahip olabilme gücümüz arttıkça eksikliklerimizi fark
ettik. Doğrusu bizde olmayan her şeye “eksiklik” dedik. Şimdi, durduğum yerde, kendime en çok bunu soruyorum; onlar eksiklerim miydi gerçekten , yoksa her birinin olmayışı mıydı beni böyle “ tam ” yapan ?
Sayfa 50Kitabı okudu
