Gece...
Çok geçmeden gece, ona, bütün gecelerden da ha koyu, daha korkunç göründü; sanki gerçekten de gece, ken dini artık düşünmeyen düşüncenin, düşünceden başka bir şey tarafından alaycı bir şekilde nesne olarak ele alınan düşüncenin yarasından çıkmıştı. Gecenin ta kendisiydi bu.
Yatağıma uzandım ve her zamanki gibi uyuyabilmek için, masamda her gece beni bekleyen kitabı aldım.
Sayfa 136 - Yediveren Yayınları Çeviri Alp Dağ Baskı Temmuz 2021Kitabı okudu
Biz ki, zamanın tüm yollarında hep dönüşteyiz, ne ilerliyoruz ne geç kalıyoruz: Geç erkendir, yakın uzak.
Dün gece gördüğünüz adam olmayayım gözünüzde. Eskiden görmüş olduğunuz adam olmayayım, o gözler bir saniyecik olsun baksın bana...
Tıpkı eskiden olduğu gibi... Ne olur? Yalvarırım... Artık yine aynı insan değil miyim?
Nerede olduğunu bilmiyorsun, nereden geldiğini bilmiyorsun, nereye gittiğini bilmiyorsun, ne öğleyi gece yarasından ayırabiliyorsun, ne yazı görüyorsun, ne kışı – hep karanlık, karanlık! Yaşamak daha iyi! Tedavi edilemez mi acaba?
Çok geçmeden gece, ona, bütün gecelerden daha koyu, daha korkunç göründü; sanki gerçekten de gece, kendini artık düşünmeyen düşüncenin, düşünceden başka bir şey tarafından alaycı bir şekilde nesne olarak ele alınan düşüncenin yarasından çıkmıştı.
Sayfa 15 - Metis Yayınları