istanbul şehri ağlıyor
şimdi gökler mecnun rüzgâr yolcu bulutlar
şimdi yürek sarhoş kağıt sarhoş kalem sarhoş
minareler elpençe divan durmaktan usanmış
mavi yeşil neon lâmbaları bir sönüp bir yanıyor
son tramvaylar fren çözüp uykuya doğru uzamış
ve iliklerine kadar geçmiş efkâr
istanbul şehri ağlıyor
ben mehtabı içmişim gökyüzü içime akmış
onlar anadan üryan ansızın
Sayfa 106 - Bilgi Yayınevi, 1995Kitabı okudu
"Türkler Anadolu'ya yağmacı olarak değil, işgal ettikleri yerlerin hakiki sahibi sıfatıyla geliyorlardı."
Sayfa 98 - J.SkylitzesKitabı okudu
Merhaba
Dünyanın ucunda bir gül açılmış
Efil efil esen yele merhaba
Karanlığın sonu bir ulu şafak
Sarp kayadan geçen yola merhaba
Gün be gün yüreğim ulu yalımda
Engel tuzak kurmuş bekler yolumda
Zulümlerde işkencede ölümde
Bükülmeyen güce kola merhaba
Acıda kahırda çekmiş geliyor
Güneşten boşanmış kopmuş geliyor
Bir ışık selidir sökmüş geliyor
Nazım usta coşkun sele merhaba
Alınacak Anadolu'nun öcü
Yerde kalmıyacak çekilen acı
Açıldı geliyor şafağın ucu
Şu doğdu doğacak güne merhaba
Selam olsun dört bir yana merhaba
Akan kana düşen cana merhaba
Hesap sorulacak güne merhaba
Türküler söyleyen dile merhaba
Sayfa 79Kitabı okudu
"Merhaba Diogenes. Karşında duran Makedonya Prensi İskender'dir. Bana ne istediğini söyle, sana onu vermekten mutluluk duyacağım," dedi.
Yaşlı adam dişsiz ağzını açtı: "Herhangi bir şey olabilir mi?" diye sordu titrek sesiyle.
"Herhangi bir şey," dedi İskender.
"Gölge etme, başka ihsan istemem."
İskender hemen kenara çekilip bir mürit gibi onun ayaklarının dibine oturdu.
