Gazi, kendisinden biraz genç arkadaşlarının hepsine "çocuk" demek âdetindeydi. Bu hem bir sevgi, hem de bir şefkat ifadesiydi.
"- Hayvanlardan müridin var mı?"
"- Hayır, yoktur..."
Sorgunun sonunda anlaşılacaktır ki ayinlerde müritler tilki ve köpek kıyafetine bürünmekte, şeyhlerinin şerefine tilki ve köpek gibi bağırmaktadırlar. Şeyhin huzuruna ayakta girmek affedilmez bir kusurdur. Müritler kapıda yere kapanmakta ve şeyhin önüne sürüne sürüne gitmektedirler. Bunlar ayin sırasında kendilerini öylesine vermektedirler ki bir müddet sonra cezbeye kapılmakta, kendilerinden geçmektedirler. Bu esnada, şeyhin en yakın müritlerinden biri "Allah'ın yüzünü göster, ey şeyh!" diye bağırmakta, şeyh de yüzünden nikabını kaldırmaktadır. Çok mürit, Allah'ın yüzünü gördüğü inancıyla düşüp bayılmaktadır.
Sayfa 130 - İkinci Bölüm: Size Şeyhleri Takdim Ederim | V - Şeyhler ŞenliğiKitabı okudu
Cehape demokrasiyi reddediyor
Bütün iyi niyet gösterilerine ve liberalleşme eğilimlerine rağmen 1946 seçimlerinde uygulanan yöntem CHP'nin liberalleşme eğiliminde samimi olmadığının göstergesi olur. Seçimin yöntemi son derece ilginçtir: açık oy, gizli tasnif. Oyların seçim sonrasında yakılacak olması da önemli olan bir diğer özelliktir. Böylelikle bütün itirazlar peşinen
“Muhalif fırkanın programı nifakla doludur.”
Zarlar atılmış, herkesin kaderi belli olmuştu.
Sayfa 154 - Cumhuriyet Gazetesi 1. BaskıKitabı okudu
Rauf Orbay, Kazım Karabekir, Ali Fuat Cebesoy, Refet Bele gibi birinci derecedeki sorumlular rejimin yeminli düşmanı değildiler. Atatürk'le bozuşmalarında kişisel alınganlıklar rol oynamıştı. Bunlar, Kurtuluş Savaşı'nda büyük hizmetler gördükleri halde sonradan bir kenara itildikleri inancındaydılar ve bunda tamamıyla haksız da sayılmazlardı. Ancak devrimler bir ekip meselesiydi ve Gazi, aklındakileri ancak "öteki ekip" ile gerçekleştirebileceğini görmüştü. O ekip dinamik, gözüpek ve radikaldi. Gazi, TCF'nın başına geçenleri "pısırık" bulmuştu. Zaten bunlar da, cumhuriyetin ilanı gibi büyük hamleleri ortam daha olgunlaştıktan sonra yapılması gereken hareketler olarak görüyorlardı.