"Ludwig Wittgenstein'a göre insanın bu dünyadaki durumu, bir sineğin şişe içindeki durumuna benzer. Şişeye sıkışmış olan sinek, dışarı çıkmak ister fakat bunu nasıl başarabileceğini bilmez. İşte felsefenin amacı, sineğe şişeden nasıl çıkacağını göstermektir."
Kitap yaşamla doludur, bir insan gibi değil bir karınca yuvası gibi.
Açık ki gerçeğinden ne denli farklı da olsa düşünülen bir dünya, gerçeğiyle ortak birşeye-bir biçime-sahip olmak zorundadır.
Sayfa 19
" Bir şey üzerinde konuşulamıyorsa susmak gerekir.."
"İnsanlar iyiye doğru götürülemezler; ancak şuraya buraya götürülebilirler. İyi, olgu uzamının dışında yatar."
Dilimin sınırları, dünyamın sınırlarını belirler.
"Eğer bir aslan konuşabilseydi, onu anlayamazdık," demişti Ludwig Wittgenstein bir zamanlar. Kumarbaz ve doğal kaynakları koruma yanlısı John Aspinall da bu sözleri, "Wittgenstein'ın aslanlarla pek zaman geçirmediği belli," diye yorumlamıştı.
Heidegger gibi, Wittgenstein da saygı uyandıran Avrupa geleneğinde bir hümanistti. Platon'dan Hegel'e kadar filozoflar dünyayı insan düşüncesinin aynası olarak yorumlamışlardır. Heidegger ile Wittgenstein gibi sonraki filozoflarsa daha da ileri giderek dünyanın insan düşüncesinin yorumu olduğunu savundular. Bütün bu felsefelerde dünya, insanların onun içinde göründüğü gerçeğinden bir anlam kazanır. Aslında insan gelene kadar dünya diye bir şey pek olmamıştır.
Sayfa 55
Başkasının derinlikleriyle oynama!
Sayfa 145
Yüz bedenin ruhudur.
Sayfa 145
Düşünce şimdiden eskimiş, artık işe yaramaz durumda.
Sayfa 143