Bir gülüşe bin asır da yüklenir anlamsız bir şiir de yazılır. Ve bu kimin nasıl baktığıyla ilgilidir. Ömür biçen ne varsa akıp akıp gitsin göğüs in'inden. Her kim der ise, ölü gibi, ruhsuz gibi ol derim'
Aynası kırık olan insanlar sağdan bakar. Sola sövenler iyi değildir. İnsan sarılınca diyorum' sağ yan boşluk, kalp ile dolar. Ritim ile ahengini bulur. Kalbi dinlemek, eşkıya bir kadının (adamın) silahıyla ruhsuz birini öldürmesi gibi kördür. İşittiğin ses bazılarına anlamsız gelir ama dinlersem diyorum' ne şiirler yazılır öksüz acılarla atan kalbe..
Ölmek isteyene zulüm ederler, demiri de toz.
Kırık bir aynası olanın' acısı çok olur ve genellikle diyorum' sancısı yar ise bir adamın (kadının) her gece sarar bir elem.
Soluyla konuşan insanlar nasır tutmuş bir el gibidir. Sağımla solun, sağınla solumun buluşması dileğiyle...
Rüzgar Arınç (ŞEB-İ YELDA)
Bizde Birileriyiz!.. Garib Çoban
Bizde Birileriyiz!..
Tenimdeki her gözeneklerdeki terimle, damarlarımdaki her damla kanla.
Aldığım her nefeste.
Dudaklarıma dokunan her gülümsemeyle.
Dilimin telaffuz ettiği gönülden her tondaki duada.
Seni her şekilde ve her şeyde sevmeyi seviyorum çocuk bayramı gibi yüreğim.
Sen kalbime kazınmış tek ölümsüz aşk şiirisin.
Her harf nefesimle
Bir Soyguncunun Yüzü
Artık yüzün
Yaşlı bir adamın yaşlanmaya başlamış yüzü,
Uzun süredir yolcuların inmediği
Bir hanı andıroyor gözlerin.
Kanlı, akıtan bir sevgiyle örtmüştük yeraltını,
Durgun bir sevgiyle açacağız gökyüzünü,
Covid-19 ve teknoloji
Dün, dünden bir önceki gün, yarın ve yarından sonraki gün ve günlerdeki
olanlar ve olacaklar gibi tıpkısının aynısı olan bir sabah daha bir işe
gitme eylemi için uyandım telefona kurulmuş bir alarm ile tabi ki!
Yoksa uyanmak öyle kolay değil bu büyük şehirde. Üstünüzden tır geçmiş
gibi uyanırsınız. Uyanırsınız dediğim öyle
Gökhan Özcan'nın pazartesi perşembe köşe yazılarını bu gönderinin altında paylaşmayı düşünüyorum inşallah, bugünden başlayalım.
Nefs sözünü sinsice söyler!
Hayata, başka insanlara karşı bir şeyler söylerken, freni boşa almak adetimiz oldu. Buna karşılık, kendimize bakışımızda ayağımız hep fren pedalında. Kendimize kıyamıyoruz hiç,