Tanıştığımdan beri hayran kaldığım William Shakespeare'nin, kendine has dili olan Shakespearece dilinde yazılmış eserlerinin eksikliğini, zihnimde kapatmaya Othello ile devam ediyorum.
Othello, Macbeth gibi didaktik yapısıyla ön plana çıkıyor. Her insan mutlaka bu dünyaya berrak şekilde geliyor. Büyürken veya olgunlaşırken bu temizliğini az çok da olsa korumaya çalışıyor. Yeryüzünde insanın ruhunu kirleten binlerce kötülük bulunmakta ama bunların başında öyle bir tanesi geliyor ki, en iyi insanın ruhunu bile kirletebiliyor.
Şüphe öyle bir tohum ki atıldığı ruhta filiz vermemesinin imkanı yok. Othello devlet yönetimi tarafından sevilen çok başarılı bir komutandır. Güzeller güzeli Desdomona ile gizlice evlenerek ününe ün katıyor. Kader, bu kadar başarılı ve güzel bir eşe sahip olan birinin yoluna taş koymakta geç kalmıyor.
Kahramanımızın karısına göz koyan çavuşu Iago, komutanın içine şüphe tohumlarını ufak ufak ekerek kaderin kötü emellerinin filizlenmesini sağlıyor. Temiz ruhta dallanıp budaklanan kıskançlık ağacı, Othello'yu yavaş yavaş kötü sona yaklaştırıyor...
Harika bir başyapıt olan Othello'yu henüz okumadıysanız, umarım ruhunuz güvendiğiniz kişiler tarafından şüphe tohumlarıyla kirletilmemiştir...
