Gönlü güzel insan Yavuz Bülent Bâkiler'den bir Rumeli ağıtı!
1976 yılında Yugoslavya'da ki şiir akşamlarına, ülkemizi temsilen katılan Bâkiler, orada gördüklerini, hissettiklerini samimi bir anlatımla yazıya dökmüş. Karşılaştığı manzaralar karşısında yüreğinden kopup çağlayan milli duyguları şiir dili kullanarak fakat nesir türünde yazmıştır.
Kitabı okuduktan sonraki düşünce ve duyuşlarımı birkaç cümleyle aşağıya bırakıyorum.
"Onlar Bulgar göçmeni, Yugoslav göçmeni"
Bu cümleleri ilk duyduğum zamanlar çocukluktan gençliğe geçiş dönemlerimdi. Göçüp gelenlerin, cümlenin başındaki "Bulgar, Yugoslav" gibi tanımlardan dolayı bize ve memleketimize yabancı olan insanlar sanırdım. Oysa onlar Türkçe konuşan Müslüman Anadolu insanıydı. Yüzyıllar önce bir amaç uğruna Anadolu'dan Balkanlara gönderilen neslin torunlarıydılar. Nasıl ki Orta Asya'dan, Horasan'dan Anadolu'ya göçen atalarımız bu mümbit toprakları işleyip yurt tuttu, İslam sancağını şerefle dalgalandırıp, Diyâr-ı Rûm'u Anadolu'ya dönüştürerek yüce bir vazifeye mazhar oldu, onlarda Avrupa'nın giriş kapısı konumunda ki Balkan yurduna aynı şuurla adım attılar.
Üsküp, Selanik, Sofya, Filibe gibi şehirler yüzyıllar boyunca Anadolu'daki bir Türk şehri gibiydi.
Bugün Rumeli'yi az hatırlar olduk, türkülerimizde, şiirlerimizde "elveda Rumeli" dedik, "Rumeli'yi unutalım" dedik, fakat orada yaşayıp, azınlıkta kalan kardeşlerimiz bizleri unutmadı! 
Üsküp'ten Kosova'ya