Asıl adı Brave New World. İsmini Shakespeare'ın Fırtına eserinden, Miranda'nın konuşmasından almış. Onun döneminde Brave "güzel" manasına geliyormuş. Yani kitabın asıl başlığı "Güzel Yeni Dünya"
Karakterler isimlerini gerçekten yaşamış insanlardan alıyor. Dünya Denetçilerinden biri olan Mustafa Mond'un ismini cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ten alması gibi.
Huxley'in anlattığı evrende anne-baba kavramları insanların yüzünü kızartmaya yeterken çocukların erotik oyunlar oynaması oldukça normal karşılanıyor. "Herkes herkese aittir" ilkesini benimsediklerine göre evliliğin anlamını bile bilmiyorlardır. Hiyerarşi üst düzeyde. Hangi sınıfa ait oldukları henüz onlar oluşmadan (doğmak yok, bebekler tıpkı bir market ürünü gibi üretiliyor) belirlenip ona göre şartlanıyorlar. Tabii bu hiç kimse için sorun değil çünkü herkese olduğu gibi mutlu oldukları birtakım eğitim sonrasında öğretilmiş, herkes mutlu olmak zorunda.
Cesur Yeni Dünya kimilerine göre distopya kimilerine göre ütopya. Ben bu toplumun ütopya olmak için fazla yalancı bir mutluluğa sahip olduğunu düşünüyorum. Edebiyat yok, felsefe yok, kültürel çeşitlilik yok, sorgulamak yok. Sahip olduğun düşünceler bile sana ait değil, birer şartlama. Bu durumda mutluluk da sadece yanılsama olmaz mı?
