Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
256 syf.
7/10 puan verdi
Kitabı bitirdim de inceleme bile yazdım. Bunu ne zaman kutluyoruz?
Kapak arkasını okuduktan sonra kendime "ben bu kitabı okumalıyım" dedim ve o gün başıma bela aldım. Başladım okumaya ama bir türlü anlayamıyordum. Ben de tekrar tekrar okuyup olayları kişileri not almaya başladım, bu da kitaptan kopmama, hevesimin kaçmasına sebep oldu.
Gabriel Garcia Marquez'in okumakta zorlandığım tek kitabı.Hatta şu ana kadar okuduğum tüm kitaplar içerisinden en zor olan,beni en çok yoran kitaptı diyebilirim. Tam iki gün boyunca ben kitabı okumadım sanki, adeta kitapla savaştım,büyük mücadele verdim.
Bütün bunların sebebi, yazarın bu kitabında kullandığı yazım tekniği. Nokta,virgül ve
#1001kitap~~~
Marquez kulliyatinda sonlara bırak uyarılarını dikkate alıp kulliyatin sondan 3.ü kitabı olarak seçtim Başkan Babamızı...
İnsan bu kitap için ne yazacağını bilemiyor, o kadar evrensel 1kitap ki yaşamın her döneminde karşına çıkacak 1 başkan Babamız var ki herkes ölüyor ama o her ölüyor dediğimizde tekrardan ortaya çıkıyor, yine Latin Amerika edebiyatı geleneğine bağlı kaldığını, birtakım 'tip'ler aracılığıyla, yalnızca sevgisiz, zavallı, bunak bir başkan'ı değil, onu yaratan gerçekdışı düzeni yargılama amacı da güttüğünü görüyoruz, efsane tespitleriyle...
Soluksuz yazılmış ki burda Gabo biz bu dönemleri soluksuz ne sıkıntılarla ve sonu ne olacak ki merakıyla yaşadık ey okur sende okurken bu sıkıntılara ortak ol okurken zorlan ama her yeni bölümde ne olacak ki de her defasında demek mi istedi acaba diye deli düşünceler kafamda zira hiç tarzı omayan 1 yazma biçimiyle karşıma çıktı bu kitapta, en zor olaniyla resmen...
Ölmeden önce okunması gereken #1001kitap arasındadır... Kesinlikle tavsiyemdir ama Gabo ' ya bu kitapla başlamayınız...
Yazarın bir başka kitabı Başkan Babamızın Sonbaharı'nı da almıştım bu kitabın yanında ve arka kapağında "büyülü gerçekçilik akımının önde gelen yazarı" cümlesi epey dikkatimi çekmişti. Nam-ı diğer sert gerçekçilik de diyebiliriz belki buna.
Kırmızı Pazartesi yazarın okuduğum ilk kitabı. Giriş kısmında büyülü gerçekçiliğe değinme sebebim kitapta genel anlamda beni en çok etkileyen faktör oluşudur. İnsan, acaba Netflix'teki heyecanla izlediğimiz belgesel-dizi yapımlara ilham olan Gabriel Garcia mıdır diye düşünmeden edemiyor. Öyle ki, kitapta olayın başında ortasında veyahut sonunda devamlı olarak aralarda karakterlerin sorgulanması, bilirkişi tavırlarıyla yorumlar yapıp görüşlerini bildirmesi söz konusu. İnanılmaz bir gerçekçi anlatım söz konusu.
Eleştirel kısımları da bir o kadar etkileyici kitabın. Her ağızda her telde aynı sesleri duyuyorsunuz, devamlı olarak aynı cevaplar aynı düşünceler. Toplum, sanki birbirleriyle anlaşmışçasına sizleri şaşırtan cevapları veriyor. "Onu gördün mü, hayır görmedim, seninle sanıyordum.". Bu kadarı da pes dedirten sorumsuz davranışlar adeta sizi kıvrandırıyor, inanmakta güçlük çekiyorsunuz. Sorumsuz bireyler, işini özenle yapmayanlar ve daha niceleri...
Kesinlikle okumanız gereken hayranlık uyandırıcı gerçekçilikte bir roman.
256 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Her başkanın bir sonbaharı vardır
Bu romanı daha önce araya başka kitaplar girdiği için yarım bırakmıştım. Okumak şimdiye nasip oldu. Deprem öncesinde başlamıştım okumaya. Manidar bir zamanlama oldu benim için. Kitabı okurken ister gözünüzün önüne Ortadoğulu radikal dinci bir diktatörü getirin, isterseniz Latin Amerikalı bir diktatörü getirin, siyaset retoriği açısından durum
256 syf.
10/10 puan verdi
Bu inceleme, kitaba imrenilerek noktasız, paragrafsız ve de bol virgüllü bir şekilde yazılmıştır. Tek solukta okuyunuz.
__________
Yüzyıllık Yalnızlık’ tan sonra yazarın kendi koyduğu çıtayı aşamayacağını düşünüyor, diğer kitaplarını da beğenmekle birlikte, Yüzyıllık Yalnızlık’ta bulduğum, hayranı olduğum büyüyü tam anlamıyla bulamıyordum;