Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Bu bir incelemeden çok dertleşmedir. Allah bütün hastalara acil şifalar versin...
Bu kitabı ilk (23 Kasım) okumaya başladığımda , hayatımda her şey mükemmel gidiyordu. Fakat finalini soğuk bir hastane koridorunda doktoru beklerken yapacağım hiç aklıma gelmezdi. Babamın geçirdiği kalp krizi nedeniyle yaklaşık 5 gündür hastanede yatıp
" Oğuz Atay bu kitabında öğretmeni olan Mustafa İnan'ın hayatını güzel anlaşılır bir kalemle bizlere yine olduğu gibi sunmuştu. Mustafa İnan'ın hayatı hep zorluklarla geçti, geçim sıkıntısı en çokta Mustafa İnan'ı üzen babasının bu sözleriydi. Dört yaşımda damdan düştüm. On sekiz yaşımda babamı kaybettiğim zaman. Zavallı babam kangren olmuştu ve damdan düşen oğlunun adam olduğunu göremeden ölmüştü. Babası Mustafa İnan'a senden adam olmaz demesi onu sarsıyordu. Ama Mustafa İnan hem bir matematikçi oldu. Hem de iyi bir öğretmen oldu. Öğrencilerine, arkadaşlarına, evine, oğlu Hüseyin'e ve karısı Jale'ye çok düşkündü Oğuz Atay'ın kitaplarını okurken etkisinde kalmamak mümkün değil. 2.kitabını yarım bırakarak vefat etti Mustafa İnan.
Korkuyu beklerken'den, Tutunamayanlara, Tutunamayanlardan, Bir Bilim Adamının romanına kadar. Oğuz Atay'ın okuduğum bu son kitaplarıydı tabiki diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum. Herkese tavsiye edilebilir bir Oğuz Atay kitabı keyifli okumalar diliyorum."
Hepimizin kendisini bir yerlere ait hissetmeye ihtiyaç duyduğu anları olmuştur.Bir eve bir aileye...Özellikle yaşamlarını ailesiz kurmak zorunda kalan insanların eksikliğini hiç birşey dolduramaz.Onların aitlik kavramı,en büyük eksikleridir.İnsanı sıkmadan düşüncelere itebilen harika bir kitap.
•Newbery Edebiyat Ödülü
•Yılın En iyi Kitabı Kirkus Reviews
•ALA-ALSC Kitap Ödülü
•Midwest Connections Pick Ödülü
•Junior Library Özel Seçimi
•Kitapçılar Birliği Özel Kitabı
•Autumn Kids Bağımsız Yayıncılar Seçkisi
Ödüllere boğulmuş beğenileri kazanmış bir kitap; Babamı Beklerken. Uzun zamandır kitaplığımda duran bir kitaptı. Bir dönem okumaya
Kitapçıya gittiğimde dikkatimi çeken ve kapağında yazan en iyi roman ödülü yazısıyla aldığım bir kitap Clare Vanderpool ve Babamı Beklerken..
Öncelikle belirtmeliyim ki ; kitabın konusu ile adı bence alakalı değil.
Kitabı okumaya başladığımda ilk sayfalarda çok da sıkıldığımı söylemeden geçemeyeceğim.
Kitap Abilene 'nin babasının kızını eskiden kendi yaşadığı kasabaya bir tanıdığına emanet etmesiyle başlıyor .
Eskiden her yere babasıyla giden Abilene, babası ile düzensiz ama mutlu bir hayat yaşarken ; artık bilmediği bir kasaba da, tanımadığı insanların arasında yalnız kalmıştır. Bu eski kasaba da babasının eski eşyaları arasında bulduğu eski bir haritayla ilginç olaylar baş göstermeye başlar. Abilene bu kasabadaki tuhaflıkları çözmek niyetindedir. Burada tanıştığı bir arkadaşı ile kasabanın altını üstüne getirir. Haritaya inandıkları için her şeyden ve herkesten şüphe etmeye başlarlar.
Abilene Kasaba da yaşayan bir kahinle tanışır ve bu kahin birinci Dünya Savaşı sırasında başlayan bir olayı Abilene 'ne anlatmaya başlar. Ancak bu hikayenin sonunu duyabilmesi için Abilene' nin kahinin bütün emrettiği işleri yapması ve soru sormaması gerekmektedir. Verilen her işi eksiksiz yapan Abilene hikayenin sonuna geldiğinde hiç beklemediği bir gerçekle yüzleşir.
Babamı Beklerken başlarda sıkıcı olsa da yazar sonunu güzel bağlamayı başarmış. Ancak kitabı okumaya başladığınız da anlaşılabilir olması için sessiz ve sakin kafayla okumaya başladığınız da anlaşılabilir olması için sessiz ve sakin kafayla okumaya başlayın.
Ba-yıl-dım
Hepimizin kendisini bir yerlere ait hissetmeye ihtiyaç duyduğu anları olmuştur. Bir eve bir aileye..
Özellikle yaşamlarını ailesiz kurmak zorunda kalan insanların eksikliğini hiçbir şey dolduramaz. Onların aitlik kavramı en büyük eksiklikleridir..
-Gelelim kitabımıza-
Babamı Beklerken, yazar tarafından 1917-1936 yılları arasında kendi aile köklerini esin kaynağı alarak usta bir dille anlatılmış.
Dönem olarak Birinci Dünya savaşı, Büyük Buhran, çok sayıda insanın hayatını kaybettiği İspanyol gribi, Amarika'da 250.000 kadar kimsesiz, terkedilmiş, evsiz kalmış çocukların yetimler trenleriyle farklı ailelere gönderilmesi gibi gerçekleri gözler önüne sererek oluşturulmuş bir baba ile kızının bağlarını kurarken bulundukları kasabanın hikayesini ictenlikle kimi zaman güldürerek kimi zaman hüzün dolu şekilde anlatmıştır.
Kitabın ana kahramını 12 yaşında ki Abılene' in dilinden anlatılan kasaba hikayesini J.K. Rowling'in Boş Koltuk kikabına benzettiğimi söyleyebilirim. Fakat konu olarak çok ayrı..
Abılene' in annesi tarafından çok küçükken terk edilmiş, babası ile şehir şehir gezerek büyüyen, ait olduğu bir evi bağlı olduğu bir şehri bulunmayan bir çocuktur.
Günün birinde babası ile yolları ayrılacak ve kendini bir zamanlar babasının çocukken hayatının bir kısmını yaşadığı kasaba olan Manifest'te bulacaktır.
Severek okuyacağınızı düşündüğüm bu romanı kesinlikle tavsiye ediyorum. İnsanı sıkmadan düşüncelere itebilen harika bir kitap.
Kayboldum.
Sevgili Oğuz Atay
Sen en azından nerede olduğunu biliyorsun. Ben gerçekten nerede olduğumu bilmiyorum. Belki senin hikayelerinin birinde kayboldum
Belki anlaşılamadım, belki unutuldum, belki değerim bilinmedi, belki babamı çok sevdim, belki bir cevap bulamadım...
Ama demek ki kayboldum.
Bu hikayeleri bir anda okuyup bitiremezsin. Kendinle mücadele etmen gerekiyor önce. Her cümlede kendinle savaş veriyorsun. Çünkü Oğuzcum Atay yalnızlara, anlaşılmayanlara yazmış kitabı. Yani bana. O yüzden her cümle kambur oluyor.
Tutunamayanları bitiren biri olarak Oğuzcum Atay kitapları okumaya devam.
Yalnızların, anlaşılmayanların, korkuyu bekleyenlerin kitabı.
Yıllardır Okunmamış Hasretlere...
İlkbahar yağmurları vuruyordu başımı yasladığım otobüsün camına. Yağmur damlası temas ettiği nokta üzerinden iz bırakıp süzülerek yok oluyordu. Üzerinden kar beyazını atan toprağı yemyeşil çayırlar süslüyordu. Murat Çobanoğlu'nun "dağlar yeşillenmiş, yayla zamanı" dediği gibiydi doğanın tasviri. Kulaklık takmış, otobüsün zor bela
