Seviyorum Hüseyin Rahmi Gürpınar’ı.Hayran olup külliyatını okumanın keyfini çıkarıyorum.
Batılı-Doğulu olma,bilim,batıl,merak,
korku,tuhaf karakterler,arkadaşlıklar derken trajikomik bir sevda hikayesi ile son bulan,güle şaşıra okunan güzel bir roman Dirilen İskelet.
Yazar hurafeler ve temelsiz inançları,yersiz alışkanlıkları,
gizemli,açıklanamaz,tuhaf güçlerle,gotiği anımsatan,biraz da mistik diyebileceğimiz olayları gündelik hayata karıştırıp,imkansız olanı inandırıcı şekilde fantastiğe uygun,akılcı bir dünya üzerine çekerek sonuçlandırmış ve bu bağlamda farklı bir romanla edebiyatı buluşturmuş.Zengin bir ailenin çocuğu olan Tayfur Avrupa’da bir müzede gördüğü içinde iskelet olan bir kulübeden etkilenip aynısını eve dönünce evde sergilemeyi kafasına kor.Doktor arkadaşının da yardımıyla geceleri mezarlıkları gezerek insan kemikleri toplamaya başlarlar ama bu bir iki kişininde dikkatini çeker.Takibe alınırlar.Bir gece Tayfur ve arkadaşı mezarlıkta tuhaf olaylar yaşar,hayaletler,dirilen iskeletler çıkar ortaya ve Tayfur’la arkadaşı Ferhat çarpılırlar,onları takip eden kişilerin gözü önünde.Hep birlikte bir ekip oluşturup bu gizemli olayı çözmeyi amaç edinirler sonrasında.Araştırırlarken Tayfur’un yolu Banu’ya çıkar.Kıza fena tutulur.Bundan sonrasını da anlatmıyorum.Hem sıradan,hem aydın kişilerin batıl inançlara yaklaşımı Hüseyin Rahmi’nin anlatımıyla yine çok keyifli.
