Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.10
"Huzur" ve "Sahnenin Dışındakiler" serisinin ilk romanı. diğerlerine göre hacmi küçük de olsa derinliğinden bir şey kaybetmemiş. Ve tabii ki yine müthiş bi anlatım.
8 bölümden oluşuyor kitap. "İki Uyku Arasında" ile Behçet Bey'in saat tiktakları ve kitap kokularıyla dolu dünyasına giriyoruz. "Baba ile Oğul" kısmında Behçet Bey ile babası İsmail Molla arasındaki ilişki anlatılıyor. "İki Dünür" bölümünde İsmail Molla ile çocukluk arkadaşı ve dünürü Ata Molla'nın hikayesine konuk oluyoruz. Tabii bunları okurken o dönemin yaşayışı, sarayı ve saraya yakın kişilerin yaşayışlarını da öğreniyoruz. "Behçet Bey'in Evlilik Yılları" bölümünde Atiye Hanım'la tanışıyoruz. Başlı başına bi roman olabilecek bölüm ise "Garip Bir İhtilalci". Doğu medeniyetinin çöküşünü ve değişim sancıları içindeki imparatorluğu anlatıyor Sabri Hoca ile. "Hısım Akraba Arasında" bölümünde Halit Bey'in hikayesi yer alıyor. "Eski Bir Konak" adlı bölümde dönemin sosyal hayatı gözler önüne seriliyor. Son bölüm "Mahur Beste Hakkında Behçet Bey'e Mektup". Her bölüm bir hikaye gibi tek başına okunabilir.
Kitabı okuduktan sonra tam anlamıyla eski/yeni çatışmasını anladım. Yazar, ' medeniyetleşme ' kisvesi altında, eskinin kötü yanlarını terkedip yeniye kavuşalım derken, yeniyle beraber gelen toplumsal yozlaşmayı, insanın toplumuna ve kendine yabancılaşmasını, ne eskiye ne yeniye ayak uyduramayıp iki zıt çatışmanın altında ezilen neredeyse toplumun her kesiminden birey için geçerli olabilecek sıkıntıları; " Saat, Zaman ve Saatçi " metaforlarıyla net bir şekilde izah etmiştir.
Daha önceleri saatlerin mekanik aksanları beni cezbeder, bu hazdan kaynaklı bende ki albenisi yüksek nesnel bir maddeydi.
Ancak kitabın hayatıma girmesiyle birlikte, saat benim için nesnel bir maddeden fersah fersah ötede soyut anlamlar içermeye başladı.
Burada takdir görmesi gereken; yazar gündelik hayatta çok sıklıkla kullandığımız saati bir tuval niteliğinde kullanmasıdır, eserinde en göze batan boyalar toplum, devlet anlayışı, birey, kuşak çatışması olarak adlandırılabilir.
Ders niteliğinde bir başyapıt.
Kitabı 2 yıl önce 1Mayıs`da kız kardeşimin doğum gününe hediye almıştım. Ne yazarı tanıyordum o zaman ne böyle bir kitabın mevcut olduğundan haberim vardı. Çok aramıştım. Yanımda arkadaşımla bir kitapçıya girdik. Böyle eski kitapçılardan. Tam "Kız Külesi"nin yanında. Onun kadar tarih ve kültür kokan bir yerdi. Sahibi, yaşlı, gözlerinde
Düşünün. Eski zamanlarda yaşıyorsunuz, mesela 1791 -Mozart'ın ölüm yılı- ve gözlerinizi bir anda günümüzde açıyorsunuz!
İşte Mozart'ın başına da bu gelir.
*Mozart, 5 Aralık 1791 günü saat 01.55'te son nefesini verdi. Requiem'in tamamlanmamış "Lacrimosa" bölümünün dokuzuncu mezüründe kalemi elinden düştü.. (Olcay Koçak'ın Wolfgang Amadeus Mozart adlı kitabından)
Sonra günümüzde gözlerini açar. Metro, araba, kulaklık, telefon vb. şeylere çok şaşırır ve komik tepkiler verir. Ayrıca kimseye Mozart olduğunu söyleyemez elbet, bu nedenle farklı bir isim kullanıp yaşama alışmaya çalışır. Mozart Requiem'i tamamlayamadan öldüğünden, Tanrı'nın bu dünyaya onu besteyi bitirmesi için yolladığını düşünür. Aşk, endişe, şaşkınlık vb. duygularını beraber yaşar.
Mozart sevdalısı biri olduğum için severek okudum fakat okumamdaki tek sebep Mozart değildi. Konusu hoşuma gittiği için de okumak istedim. Eski zamanda yaşamış birinin günümüzde gözlerini açması, çok ilgimi çekti. Hatta bitmesin diye yavaş yavaş okudum.
Okurken çok güldüm. Yeni şeylere alışmaya çalışan Mozart gerçekten çok komikti.
Kitaptaki tek sıkıntı sonu. Yazar daha güzel bir son yazabilirdi diye düşünüyorum. Onun haricinde çok beğendim.
-Mozart- Requiem (Lacrosima)
youtube.com/watch?v=k1-TrAv...
Okumanızı öneririm! İyi okumalar :)
"Saat ve zaman" üzerine yeniden düşünmemizi sağlayan bir roman.Eserin baş kişisi olan Hayri İrdal'ın gözleriyle baktığımız eski ile yeni arasında sıkışmış insanlar ve bu insanlar arasında aslında tam olarak nerede duracağını bilmeyen bir adam...Tam gömüleceği sırada hortlayan bir hala(ki Osmanlı ile özdeşleştirilmiştir),Seyit Lütfullah isimli,Kayser'in hazinesi peşinde koşan bir "ecinni" (ki en sevdiğim),civadan altın yapma hayalinde olan Aristidi Efendi,saat üzerine söyleyecek çok şeyi olan Nuri Efendi,yeniliğin aşığı Halit Ayarcı ve diğerleri.Geç kalmış olmaktan üzüntü duyduğum ama iyi ki okudum dediğim bir roman olarak en sevdiklerim arasında yerini almış bulunmakta.
Aslında Lermontov bilmediğim bir yazardı.Kitaba o yüzden pek de hevesle başlamadım ama başladığımda sayfaların aktığını gördüm.Ve üç saat gibi bir sürede bitirdim.Gerçekten sürükleyici ve aynı zamanda etkileyici idi.Roman Gürcistan dağlarında başlıyor aslında anlatıcının ismi de yok zaten daha sonra cismi de kalmıyor anlatıcı da değişiyor.Bu yolculukta tanışılan Maksim Maksimiç 'in ağzından olaylar ilerliyor onun hatıralarında Peçorin karşımıza çıkıyor.Onun Tatar kızı Bella' yı kaçırması ve daha sonra onu elde ettikten sonra sıkılması ve bir nevi onun ölümüne sebep olması.Sonra da bir şey olamamış gibi davranması.Ve ikinci bölümde yazarımız Peçorin'in günlüklerini ele geçiriyor ve onun hatıraları anlatılıyor.Peçorin hayatının her döneminde aslında kızları bıraktığının farkında.Bunu yapıyorum ama vazgeçemiyorum diyor.Bir nevi huyum diyor.Arkadaşının peşinde koştuğu Prenses Meri 'yi de ayartır ve yine ona da sevmediğini söyler.Aynı zamanda eski sevgilisi evli Vera 'yı da yeniden baştan çıkarır.Sonunda Prenses'in namusu için düello etmiş gibi görünür ama yine bu düello da kendi gururu içindir.Belki de "tip" e dönüşebilecek bir kişi Peçorin.Kitabın içinde alıntı yapılabilecek bir çok kısım var.Ve sonunda kader sorgulması yapıyor yazar.
