Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Ayhan Geçgin'in okuduğum ilk kitaplarındandı. Çok beğenmiş ve diğer eserlerini de merak etmiştim ama son bir iki kitabında aynı tadı alamadım. Yine de iyi bir kalem ve iyi bir romancıdır.
Gençlik Düşü yazarın ilk romanı Kenarda’da da başlayan “yürüyüş”ün devam ettiğini, muhtemelen yeni okumaya başladığım üçüncü romanı Son Adım’da da bunun süreceğini düşündürüyor... Çok memnunum Ayhan Geçgin’in beni çıkardığı bu “yürüyüş”ten, “varoluş”un içindeki “boşluk”ta düşe kalka…
“Bana şunu mu demek istiyordu, sen de bunu öğreneceksin, şimdi gençsin ama yaşaya yaşaya aslında sana hiçbir şey öğretmeyen bu bilgiyi sonunda kavrayacaksın. Neyi? Her şeyin boşuna olduğunu mu? Ne insanın içinde, ne de dışında hiçbir şeyin olmadığını, sonunda insanın yaşama ilişkin varıp varabileceği yerin kabul edilemez, katlanılamaz boşluğunu mu?(s.164)”
Ayhan Geçgin’in ilk romanı Kenarda 2003 yılında yayımlandı. Yazarın Gençlik Düşü dışındaki diğer romanlarını okumadan önce alıp okuyamadığım bu kitabını yeni baştan okuyup bitirdim. Kenarda adından da anlaşılacağı üzere kenarda durup bekleyenlerin, bekleyişin romanı. İnsanın Kentin içinden gelip geçen kişilerin dilencilerin, fahişelerin, gençlerin, kızların, erkeklerin görüntüleri romanı okurken zihninde canlanıyor.
Kitap aynen böyleydi “ hikayeler karışıyordu; kim kimi anlatıyor, kim kime anlatıyordu, sesler havaya karışıyor, birbirine karışıyor, yukarıda dönüp duran bir uğultuya dönüşüyordu.”
160 syf.
·
Puan vermedi
Kitaptaki karakterimizin düşünce yapısının derinlerine vardıkça aklıma hep günümüzdeki apolitik gençler/insanlar geldi. Her şeyi siyasete bağlayan ben tabi ki bu kitabı da bağlayacağım. Bir şeylerin yanlış olduğunun farkındalar fakat neyin, niçin yanlış olduğunun ve çaresinin ne ve nasıl olduğunun bilgisinden mahrumlar.
Tıpkı apolitik gençlerimiz gibi baş karakterimiz de yanlış giden hayatından memnun değil, bir şeyleri değiştirmek istiyor ve bir gece düşünmeden kendini yollara/uzun bir yürüyüşe vuruyor. Tam olarak neyi, niçin yaptığını bilmiyor. Sürekli bir anlam arayışı, bir amaç arayışı içerisinde fakat cevabı bir türlü bulamıyor.
Ben kitaptan şunu anladım: Bir şeyleri değiştirmek için eylem kendi başına yeterli değildir. O eylemi neden istediğini ve eylemin sonucunda neyi amaçladığını iyi düşünmek gerekir.
Buradan günümüz apolitik gençlerine naçizane tavsiyem ise: Kendinize bir ideoloji edinin ve bu ideolojiyi sağlam temeller ile inşaa edin.
"İnsan bir hiç değildir. "
Son Adım iç dünyası ile mücadele eden, hayatın hem içinde hem dışında gibi yaşayan, bir yere ait olmak, olmamak arasında savrulan, bulunduğu topluma yabancılaşan, boşluğa düşen, hayatından, çevresinden, ailesinden memnun olmayan Ali İhsan’ın hikayesi…
Farklı bir anlatım tekniği var. Sen dilini kullanarak hem okuyucuyu hikayenin örgüsüne katıyor, hem dışında tutuyor. Hüzünlü bir dili olsa da merak uyandıran, sorgulayan, sorgulatan, düşündüren etkileyici bir hikaye örgüsü var ve kopamıyorsunuz kitaptan. Babaanne ile yaşadıkları ve sonrası; iki farklı hikaye, iki farklı kitap adeta… Öyle bir sonu hiç beklemiyorsunuz. Bireysel bir yaşayıştan, toplumsal bir yaşayışa, politik konulara geçmesi, bazı yaralara parmak basmasıyla kitap farklı bir şekilde son buluyor.
İyi okumalar dilerim.