. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
Çin’de geçen ve ülkenin tek çocuk yasasını, baskıcı yönetimini ve yöneticilerini satır aralarında sıkça eleştiren bir kitap 
Bayan Ming'in Hiç Olmayan On Çocuğu.
Arka kapak yazısıyla derinden etkiliyor ve insanı kendini sorgulamaya itiyor: “ Hakikat en çok hoşumuza giden yalanın ta kendisidir.”
Tuvalet temizlikçisi Bayan Ming ve onun on çocuğunun öyküsünü bazen şaşkınlıkla bazen şüpheyle ama hep büyük bir merakla dinleyen Fransız iş adamı arasında geçen bilgelikle dolu diyaloglar çok keyifliydi.
Hayal nerede başlıyor, gerçek nerede bitiyor? Ne yalan, ne doğru? Hangisi kurmaca, hangisi hakikat?
Sayfalar boyunca bir uçtan bir uca savurmuş okurunu 
Eric Emmanuel Schmitt . Sonunda da güzel bir ters köşeyle noktayı koymuş.
Keyifli okumalar diliyorum.
Bir Ses Böler Geceyi, Ahmet Ümit'in ilk dönem romanlarından, karakter ve atmosfer yaratmada saf yeteneğini görme açısından önemli bir fırsat, diyor arka kapağında. Çoğunlukla etkilenerek okuduğum akıcı, kısa bir romandı.
Başkarakter Süha'nın akademik bir araştırma yapmak için yola çıkmasıyla başlar roman. Bir Alevi köyü mezarlığında arabasıyla kaza yapar. Ardından köyde hiç beklemediği olaylara şahit olur ve oradan itibaren anlatı akıp gider. Bir yanda Alevilik adı altında hakikati arayan İsmayil'in hikâyesini okurken, diğer tarafta bunu gören ve dinleyen Süha'nın hikâyesini okuruz. Uygun geçişlerle genel olarak bu iki karakterin hikâyesini anlatır Ahmet Ümit. Beklentinin altında kalsa da akıcı ve sürükleyen yapısı var romanın. Ya da ben nereye bağlanacak diye okurken böyle hissetmiş olabilirim. Kitapta asıl üzerinde durduğu nokta ise Alevilik ve şeriat, tarikat, marifet ve hakikat kapıları. Bunlar üzerinden de sağlam bir örgü kurmuş ve sorgulatmış. İsmayil'in tabutu başında anne ve babasının çabasını, İsmayil'in dualanması için onun hakkında yaşadıklarını ilk ağızdan anlatmaları zaten romanı oluşturuyor. İsmayil'in hakikati arayışı ve kâmil insan olma yolunda neler yaptığını, düşündüğünü ve nasıl bir arayış yoluna girdiğini anlatıyor.
Tüm bunlarla beraber romanın son sayfalarında akıcılık artıyor. Süha'nın yaşadıkları, içsel çekişmeleri ve kendini anlamaya çalışması okuyucuyu da afallatıyor. Hayal mi gerçek mi derken son sayfayı aralıyor ve o geceye veda ediyorsunuz. Kısa ve fena olmayan bir roman. Bir Ahmet Ümit daha okumuş olmak da güzel.
Ahmet Ümit
