Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
7 yıl önce Tekirdağ'da üniversite hayatımın ilk yılıydı. Oturduğum binadan bir arkadaş edinmiştim. İsmi Simge ve Beden Eğitimi Öğretmenliği okuyordu. Okuldan arta kalan zamanlarında jimnastik antrenörlüğü yapıyordu. İleride çok başarılı bir öğretmen olacağını biliyordum, oldu da. Bense Sosyal Hizmetler Bölümü okuyordum. Ama yaşıtlarıma göre
"Ne anneannem anlattı bana bunları ne de okudum bir yerde. Nerede ve hangi zamanda yaşıyorum ben? Yoksa o zaman ile bu zamanın arasında kalmış bir zamansız mıyım?""
Süreyya hanım ve Ahmet beyin kızları PERİ
bir kaza sonucu komaya girer. Komadayken rüya gormeye başlar bizi şuan ki zamanımızdan alıp 1950 li yıllara götürür....
Eski
Offf.. bu ne böyle. Kitabi bitirir bitirmez damladim. Gözlerimde yaş. Evet yaş. Kitap okurken ağlamayi da yeni icat etti bedenim. Kahkahalarla okuduğum kitabın son sayfalarıni dizlerimin uzerinde oturarak, tedirgin bir şekilde ha ağladı ha ağlayacak vaziyette bitirdim. Sonunda yine damladı o yaşlar gözümden.
Yazar hanımı tebrik ediyorum. Kocan
Kumral Ada Mavi Tuna / Buket Uzuner’in 1997 yılında yazdığı, (kabusum, karabasan’ım olarak adlandırdığı ve kitap bitenedek bir türlü uyanamadığı kabusu) iç savaş içinde bulunan Tuna’nın çocukluğuna dayanan çaresiz aşk üçgenini anlatan bir kitap… Yazarın bu romanı, 1998 yılında İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Ödülü’ne layık görülmüş. Hatta
Bu romanda anlatılanlar hayal ürünü değildir. Mekân hayal ürünü değildir, zaman hayal ürünü değildir ve o yeniyetme vatan evlatları hayal ürünü değildir. Bu hikâye sadece savaşın yıkıp geçtiği bir nesli anlatır.
Yusuf 29 Ekim 1933 Cumhuriyet 'in onuncu yılında İstanbul'da coşkulu kutlamalara kızı Benan ile katılır. İzcileri görünce bak kızım keşşaflar der. Benan o demek baba onlar izci değil mi? deyince ,Yusuf acı bir gülümsemeyle anlatmaya başlar.
Onlar; İstanbul Sultani okulunda henüz 17 yaşında olan gençler. Yusuf, Süreyya, Feyzi ve Hüsrev. Keşşaf olarak seçilir ve hocaları Ahmet Robenson ile sonbahar günü kampa giderler. Burada artık kendilerine izci denilmesi gerektiğinin bildirisi geldiğini öğrenirler. İzci yemini ederler.
Aşkla tanışan bu gençlerin , Beyoğlu Kız Mektebi 'nden Güzide, Refika,Mehpare isimli kız arkadaşları olur. Eğlenceli okul yıllarından cehheye uzanan yol.
Savaş Çanakkale 'ye kadar gelmiştir ve düşman topraklarımıza girmek istiyor. Gençler gönüllü cehheye yazılır. Aileleri karşı çıkar ama elden ne gelir. Söz konusu vatandır. Mektupla veda etmiştir Süreyya ve Yusuf. Vatan ve ettikleri yemin önemlidir artık onlar için. Güzide ve Refika peşlerinden hastabakıcı olarak cepheye gitmenin bir yolunu bulurlar. Ama o kara gece de ölüm her yerdedir.
Şehit olan 3 arkadaşı anarlarken gözyaşları sel olur ve okul müdürü bir daha yoklama almaz.
Yazarın okuduğum ilk kitabı, sade ve akıcı bir dille yazılmış. Diğer #incirkuşları
ve #meyra kitaplarını da en kısa zamanda okumak isterim.
KÖREBE SÜREYYA KARABULUT
Süreyya Karabulut tarafından Münevver Karabulut cinayeti anlatılıyor. O zamanlar her yayında Süreyya beyi görmek bana da itici gelmişti katiller bulundu artık sus diyordum içimden. Oysa kızı için ne kadar üzüldüğünü, çok köklü bir aileye karşı nasıl tek başına çaresiz kaldığını, hakimlerin bile satın alındığı davada ne kadar uğraştığını okuyunca utandım ön yargımdan. En kötüsü ise 'kızım tertemiz gitti bu dünyadan' diyerek o dönemin bir bakanına açıklama yapmak zorunda kalması. Gencecik bir çocuk üzerinden bile bekaret davası yapılmıştı o dönem. Bir babaya bu açıklamayı yapmalar utansın. Okumanızı tavsiye ederim
Nasıl ki yatılıda görme engelli Süreyya Abla’nın ağzından düşürmediği Çanlar Kimin İçin Çalıyor’u okumayı heyecanla beklediysem, Katip Bartleby’i de ..... ‘dan duyduğumdan beri o kadar okumayı istiyordum. Bir gün kızım bu kitabı alıp gelmiş. Tam bir sürpriz oldu bana. Okudukça sevdim, sevdikçe hayıflandım. Bu kitabı okumakta çok geç kalmışım. Avukatlık bürosunda çalışan Katip Bartleby, “yapmamayı tercih ederim” cümlesiyle belleklerimize kazınıyor. Sivil itaatsizliğin simgelerinden biri olarak edebiyat tarihine geçiyor. Bizlere dayatılan paradigmalara hayır diyebilen, yanlış bir ilişkinin içinde olmaktansa olmamayı tercih eden, sürü toplumuna entegre olmaktansa yalnızlığı yeğleyen, sistemden nemalanmak yerine çelik gibi bir iradeyle düzene ayak direyen, kendi doğrularını yaşayanlara selam olsun. Yalnız değilim, yalnız değilsin, yalnız değiliz. Ölü değil, gönderilmemiş mektuplarım var benim... Hayır deme özgürlüğüm... Yaşasın edebiyat... Yaşasın sanat...
Kuma çizilen hayaller gerçek olmaz kızım, çünkü deniz onları alıp gider, kendine saklar, sadece hatırası kalır!..
.
.
Sevgili Süreyya gözümde bir damla yaş oldun... Dilimde keşke Niemann _Pick hastalığınının taşıyıcısı olduğunu hayatının baharında öğreniyor Süreyya... Henüz Üniversite son sınıfta... Hayalleri var, ona tüm sevgisini adayan gökyüzü bakışlısı, gözünün içine bakan ailesi, çok sevdiği arkadaşları... Açmak istediği resim sergisi var... Yaşamaya ihtiyacı var Süreyya 'nın ve tabii ki sevdiklerini unutmamaya...
.
.
Çok mutlu bir çocukluk yaşayan, seven sevilen bir genç kız Süreyya... Her şey, çok önemli bir proje ödevini unutması ile başlıyor... Ama O unutmazdı.. Sonra sürekli gittiği kafenin adresini, en son da evinin yolunu şaşırıyor... Bu unutkanlıkların sebebinin basit olmayacağını düşünüp hastahaneye gidiyor... Ve sonun başlangıcına da ilk adımını atmış oluyor... Yaşadığı bu süreçte, sevdiklerini unutmamak için her anını, onların portresini çizerek ve yoldaşım dediği günlüğüne yazarak geçiriyor. Çocukluk aşkı, Akşit, ailesi, arkadaşları bir an olsun elini bırakmıyor... Süreyya 'nın henüz tedavisi bile bulunmayan hastalık ile mücadelesi yüreğinizi sızlatacak... Okuyun arkadaşlar tavsiyemdir der hepinize şimdiden keyifli okumalar dilerim Kitapla Kalın
