Birisi tuttu beni kollarımdan, ayaklarımı yerden kesti. Sarsamaya başladı. Uyan ! Uyan ! Uyan ! Anla ! kendine gel senin davan susulacak bir dava değil! Senin davan tüm aleme haykırılacak bir dava. Sarstı sarstı. Titremeye başladım. Sordum kendime neden bu çekingenlik? Neden bu boşvermişlik? Okurken beynimde şimşekler çaktı. Yazarın Allah, peygamber, kuran ve millet sevgisine sımsıkı sarılması, onları kalbinde yer edip haykırması, korkmadan haykırması beni kendine hayran bıraktı. Hem dünyevi hem ahiri araştırması, öğrenmeye devam etmesi, çabası, emeği, isteği kendimi sorgulattı. Nasıl müslümanım ben dedirtti..
• Yeniden doğacaksın. Kıyametini yaşayıp yeniden dirileceksin. Azraili, İsrafil'i ve Cebrail'i âdeta göreceksin. Yardım edecek onlar sana.
• Domuza karşı aslan, yılana karşı kartal, baykuşa karşı hüthüt, kargaya karşı bülbül, eşeğe karşı at olacaksın. Dünyaya, eşyaya yeniden anlamını getireceksin.
•O zaman Allah da sana, senin kendi öz anlamını bağışlayacaktır. Hiç kuşkun olmasın.
Yani diyor ki yazar:
Korkak olma müslüman. Senin dinin, inancı, peygamberin milletin, her şeye yeter.
