~Ormandaki "vahşi çocuklara" anlayışla, hatta sevgiyle, muhabbetle yaklaşıp, " Evet, sizi, dramınızı, trajedinizi anlıyorum; siz benim bazı yönlerim, çocuklarımsınız ama ben sizin ötenizde bir varlığım." Dedigimizde, sanki büyü bozulur ve orman sakinleşir. Çocuklar teker teker o özlem duydukları rahata kavuşur ve uykuya dalarlar. Mürebbi sevgi dolu gözleri ile gülümser ve " Gel artık ormandan cikalim, hoşgeldin yeni hayatina" der. Geri özdeşim diye tanımlanan süreç budur.~ Mustafa Merter çok güzel bir insan. Çok seviyorum. O güzel insanın kitabini okurken defalarca mucizede denilebilecek anlamlı rastlantılar (tevafuk) yaşadım. Bütün bunları yazarın güzel kalbine veriyorum. Değerli yazarım umarım şu misafirhanede bir gün sizinle tanışma fırsatı bulurum. Hayatınızda huzur ve saadet hep başucunuzda olsun.
