Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
William S. Burroughs'un hayatının son dönemlerinde kedileri Ruski, Smokey, Fletch ve Calico Jane ile ilgili hikayelerini, rüyalarını ve gözlemlerini anlatan bu deneme türündeki kitap yazarın yumuşak ve sevecen yanını gözler önüne seriyor. Kitabın sevmediğim yanı, yazarın kedi ve köpekleri karşılaştırarak, daha çok sevdiği kedileri göklere çıkarması, köpekleri ise yerin dibine sokması. Yazarın genellemelerini hatalı buldum, üstelik kedi ve köpek gibi karakter sahibi hayvanlarla ilgili genelleme yapabilmiş olmasını bile garip buldum. Yazarı daha iyi tanımak isteyenler için okunabilecek ufacık, çerez niteliğinde bir kitap diyebilirim, fakat hayvanlar özellikle köpekler konusunda hassassanız İçerdeki Kedi'nin sinir bozucu bir kitap haline gelmesi de çok mümkün.
Klasik okumayı severim özellikle ararım.Ama bu kez okurken zevk aldığımı söyleyemem okurken oldukça sıktı beni bazı bölümlerde.Ana aşk gururu ve kibiri le çevresince tanınan Darcy ile olayları sürekli mantık süzgecinden geçirdiğini düşünen babasının en sevdiği kızı Elizabeth arasında geçiyor.Kitap başlangıçta diğer kardeş Jane ' e anne ve
133 syf.
10/10 puan verdi
" Yeter Ki Sonu İyi Bitsin " başlığıyla dilimize çevrilen eser, William Shakespeare ait beş perdelik bir tiyatro eseridir. Tercüme eden Özdemir Nutku'nun önsözde değinmiş olduğu bilgiler ışığında, oyunun yazılış ve oynanış tarihi üzerine herhangi bir kanıt bulunamamasına rağmen, yapılan araştırmalar değerlendirilerek, oyunun aşağı
Yeter ki Sonu İyi BitsinWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20101,731 okunma
Agapi: Özverili, fedakar, koşulsuz, bencil olmayan aşk. Kişi kendini sevdiğine verir. Onu 'o' olduğu için sever.
Bunu çoğu incelememde söylüyorum sanırım ama ben aşk kitaplarını seven biri değilim. Hatta bu kitabı alırken yanımda en yakın arkadaşım beni gördü ve "Emin misin, o aşk kitabı?" dedi. Güldüm, dedim merak ediyorum okuyacağım.
Buraya bir ay yazdım ama daha fazla süre olmuştur eminim. Ne yaparsam yapayım kitap ilerlemedi, sıktı. Karakterlerle dövüşecek duruma geldim. Neyse ki kitabın yarisından sonrasında olaylar biraz daha hızlı gelişti (ya da benim psikolojim uygundu) ve bir oturuşta bitiriverdim.
Bir yandan dizinin 3 sezonunu bitirişimden midir, yoksa cidden kurgunun bu kısmının rahatsız edici olduğu herkesçe kabullenilmiş midir bilmiyorum. Dizi o kadar basitti ki son sezon finaline hangi kafayla gelebildim bilmiyorum, sezon finali iyiydi gerçi. Neyse.
Simon, ah canım Gündüzyürüyen'im benim. Seride en sevdiğim şeylerden biri de Simon'daki Kabil'in işaretiydi. Herhangi bir saldırıya 7 katıyla karşılık veren bu lanet, beni cezbediyordu. Raziel söküp alana kadar. Yüreğim yanıyor.
Alec'in kitabın başından beri girdiği ergen triplerinden bahsetmiyorum, sonunda resmen batırdı. Magnus ile ayrıldıklarına inanamıyorum! Ağladım! (Bir yandan da ne de olsa barışacaklar dedim)
William Herondale, kimsin sen? Seriyle ilgili olarak daha önce gördüğüm bu isim kitapta bir kaç kez geçti ve beni meraklandırmadı değil.
Bir de Clary ve Jace var. Artık Jace'in kişiliğini tamamen unutmuş gibi hissediyorum. Yazarcığım ne alıp veremediğin var Jace'imizle? Kitabın sonunda yine ve yine onları garip bir durumda bıraktım ki artık dert etmiyorum. Clary ve Jace, galiba pek ciddiye alamıyorum sizi artık.
Hadi bakalım altıncı kitaba! Sebastian ile neler olacak acaba? (bi' geberemedi gitti bu da.)
#alıntı
“ Var olmak mı, yok olmak mı, bütün sorun bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel,
Zalim kaderim yumrukların, oklarına,
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter! Demesi mi?”
.
.
“Kör müsün sen ? Aşk diyemezsin buna;
Senin yaşında coşkun değildir insanın kanı,
Durgunlaşır, akla uydurur aşkını.
Ama hangi akıl onu bırakır da bunu alır?
Duyuların var elbette, yoksa canın olmazdı,
Ama körleşmiş anlaşılan duyuların.”
.
️
Kitap beş perdeden oluşan bir oyun. Hamlet’ın kral olan babasının ölümü ile başlıyor. Ve aslında bu ölümün, sıradan bir ölüm olmadığını öğrenmesi ile devam ediyor. Hamlet babasının öldürüldüğü öğrendikten sonra bunu yapan kişilere bildiğini çok güzel bir oyun sahneleyerek anlatıyor. Annesini hatta diğer bütün herkesi babasının öldürüldüğüne ikna etmeye çalışıyor. Sonunda delirdiği düşünülerek kentten gönderiliyor. Devamında hazin bir son tüm kraliyet halkını bir lanet gibi kuşatıyor..
.
.
Elimden gelse tüm kitabı buraya yazardım herhalde. Bakmayın böyle hızlı hızlı anlattığıma kitabı. Öyle güzel ilerliyor ki olaylar, çok güzel bir lezzet veriyor okuyucuya. Eğer Shakespeare ile tanışmadıysanız bu kitap sizin için biçilmiş kaftan bence, keyifli okumalar ️
