10 yıl önce ortaokul zamanlarımda satranç turnuvası kazandığım için okul müdürümüz tarafından bana hediye edilen bu kitabı okumayı sürekli bir bahane bularak erteledim. Şimdi okumamın belki tam zamanıydı belki de çok geç kalınmıştı bilemiyorum ama bildiğim tek şey kitabı okumadan önceki ben ile okuduktan sonraki ben arasında dağlar kadar fark olduğu. Mustafa Kemal Atatürk'ün de önerdiği bu kitabı ülkemizdeki herkese bir şekilde okutmayı başarabilsek keşke. En azından bu kitaptan öğrendiklerimizi bir şekilde uygulamaya geçebilsek keşke.
Bu kısa yazıyı Seneca ile noktalamak istiyorum:
Neden kimse hatalarını itiraf etmez? Çünkü hâlâ hataların içindedir de ondan. İnsanın düşünü anlatabilmesi için uyanması gerekir; hatalarını itiraf etmek de iyileşmenin bir belirtisidir. Uyanalım o halde, hatalarımızı ortaya çıkarabilmek için açalım gözlerimizi. Birlikte dağıtalım milletimizin üstündeki bu ağır uykuyu.
Beyaz zambaklar ülkesinde Finlandiya'nın en kötü döneminden aydınlığa nasıl kavuştuğunu anlatan bir eser. Hayatının her anını Finlandiya'nın eğitim, ekonomi, sağlık, spor ve bunlar gibi ülkeyi aydınlığa çıkaracak şeyleri en üst düzeye getirmeye calışan Snelman gerçekten de bunu başarmış ve bir bataklıktan farksız olan Finlandiya'yı ve halkını aydınlatıp iyi bir seviyeye getirmiştir. Hayatının sonlarına doğru Finlandiya'nın bugünkü haliyle küçüklüğündeki halini karşılaştırken Finlandiya'yı harabe, dışarıdan bakıldığında metruk bir ev izlenimi veren, içerisinin karanlık, rutubetli olduğunu ve bi mezarlığı andırdığını fakat korkusuz ve cesaretli bir takım gençleri bu evi onardığıı ve insanların hayranlıkla seyrettiği bir ev haline geldiğini anlatıyor. İşte böyle bir değişim her yere lazım. Mutlaka okunması gereken ve bir eser.
Benim okuduğum baskıyı uygulamada bulamadığım için incelemem bu baskıya ait değil.(çeviri çok önemli) Benim okuduğum baskı Nar yayıncılıktan çıkmış 6.baskı ve çeviren;Ali Haydar.
Kitaba dair kısacık yorumum ise; Bir devletin medenileşmedeki yarışı birlikte yapma duygusunun aşılanmasıydı. Kendi kendimize değil birbirimize fayda sağlayan eylemlerin alışkanlık kazanması bizi medenileştirir. Bunu hiç anlayamadık yada anlamamazlıktan geldik,bilmiyorum.Bir de kitabı okurken biz İslam'la şereflenmiş milletin evlatları tamda erdemin,ahlakın,ilmin ve başarının dolu dolu olduğu bir mirasın mirasçılarıyken bu ilerlemeyi katedemiyor birbirimizle kavga etmekten vazgeçmiyorken bu hazineyle tanışamamış bir millet akli bir çabayı eyleme dönüştürmede fedakarlık göstererek bunu başarıyor. Neden? Bu kadar mı az seviyoruz birbirimizi!? Sordum durdum.Çok beğendim diyemem çünkü daha akıcı bir kitap beklemiştim ama güzel mesajları da vardı.
Bir toplumun yeniden doğuşu, gelişimi nasıl olur, bir toplum nasıl uyanır ve uyandırılır işte tam da bunun hikayesi bu eser.
Bataklıklar ülkesinden beyaz zambaklar ülkesine dönüşmenin hikayesi...
Öğretmeninden din adamına, futbolcusundan köylüsüne kadar nasıl birlik olunur ve bir ülke nasıl kalkındırılır, işte onun hikayesi. Finlandiya’nın dirilişinin hikayesi!
Kitabı okudukça Fin halkına hayran kalmakta ve aslında bu hikayeyi biz de tanıyoruz demekten kendini alamıyorsun. Eserin Atatürk’ü nasıl etkilediğini ve neden tüm okullarda okutulması gerektiğini söylediğini de damarlarına kadar hissediyorsun.
Çok severek ve büyük bir hayranlıkla okudum. Bazı cümlelerden sonra durup düşündüm, kendime sordum: “Peki ya sen?” Çünkü kitap 1923 yılında yazılmasına rağmen hala bugünü ilgilendiren önemli tavsiyeler de içeriyor: “Lamba doldurunca her şey yolundadır, “ne yapayım?” diye sormaz o. Yanıp çevresine tertemiz, güçlü bir aydınlık saçar. Siz de birer canlı lamba olunuz, her biriniz, hayatın sizi koyduğu yerde işiniz-gücünüzle yanıp çevrenizi aydınlatınız!”
Herkesin önce kendi çevresini ardından da evreni aydınlatması dileklerimle! Mutlaka okuyunuz!
Kitaba 7 puan vermemdeki tek neden benim yanlış zamanda okumuş olmam...
Dördüncü veya beşinci sınıftayken yine karne hediyesi olarak verilmişti bu kitap bana. İçindekiler kısmından bölümlere bakarken "Futbol Salgını" isminde bir bölüm vardı ve çok merak edip okumaya başlamıştım. Dün gibi aklımda... Ama ne yazıkki sürekli o bölüme gelme aşkıyla çok hızlı ve anlamadan sayfaları çevirmişim ki bu kadar düşük puan vermişim böyle muhteşem bir kitaba. Gerçi okuduğum yaş itibariyle böyle bir kitaptan çok şey anlamam da beklenemezdi.
Kitapta Finlandiya halkının içinde bulunduğu durumu, cehaletten kurtulmak için başta Johan Vilhelm Snellman olmak üzere ülkedeki bir avuç Fin aydının verdiği olağanüstü mücadele anlatılır. Ülkemiz insanın bir kaç kere okuyup içerisinden dersler alması gereken sayılı kitaplardan...
Hiçbir şey söylemiyorum. Susuyorum. Yalnızca susuyorum. Bırakayım gönlümde yansın, tutuşsun ve o alev koca bir orman olsun. En sefil kalpleri bile tutuştursun. Okuyun bu kitabı, okuyunuz! Defalarca okuyunuz. Okumadan ölmeyiniz!
