Gölgem bana küs kaç zamandır.
Aynada gördüğüm yüzüm asık ve solgun,
Dilimde hilebaz cümleler peydahlandı.
Yokluğunda hiç bir şey yolunda değil,
Gemiler demir almadı, deniz hep kabarık,
Fırtınalar kopuyor bir zamanlar gözlerine dalan gözlerimde.
Dimyata pirince giderken...
“Otuz beş senelik evlilikten sonra şeytan dürttü galiba. Bunca yıllık evlilikten bir çocuğumuz bile yoktu ama kusurlu olan karım değil bendim. Karım bunu bildiği halde bir gün bile yüzüme vurmamış, ‘Üzülme hayatım kısmetimizde yokmuş. Sanki çocuğu olmayan tek çift biz miyiz...’ deyip beni teselli etmişti. Dedim ya şeytan dürttü diye. Bir gün
Yalnızlık...
Bir zamanlar iki adam varmış
Birbirinin arkadaşı
Birbirinin düşmanı
Biri diğerinin böğrüne bir hançer gibi
Bir yalnızlık sokmuş bir gece
O adam bir gün o yalnızlığın içinden
Yeniden doğup yemin etmiş.
Diğerini bulup o yalnızlığın içine
Gerçek hayattan esinlenmiş etkileyici bir öykü…
Annem, evi, babamı ve bizi terk ettiğinde ben altı yaşında, abim sekiz yaşındaydı. Annemin babamı terk etmesini o yaşta bile anlamıştım da, bizi terk etmesini anlamamıştım. Anne çocuklarını terk eder miydi?
Babam, annemi döverdi. Babam beni, abimi döverdi. Ben o yaşlarda babalar döver diye biliyordum. Babalar döver…
Anneler olmayınca, evlerin
aynada gördüğün şey hoşuna gitmediği zamanlar gel bir de benim gözümden bak
Unutma
Azm-i sefer etdin dil-i nâ-çârı unutma
Gitdin güzel ammâ bu dil-efgârı unutma
(Ey sevgili! Sefere çıkmaya (ayrılmaya) karar verdin ama bu çaresiz gönlü unutma.
Gittin, iyi, güzel ama bu yaralı gönlü unutma.)
Gâhîce uyandıkça şebistân-ı safâda
Şol gice olan sohbet-i hemvârı unutma
(Bazen mutluluk yatağında uyandıkça,
o gece olan güzel sohbeti
O ki, səfərə çıxarsan öncədən müəyyən etmədiyin gözəl yerlərin seyrinə, plansız, kitabsız. Yol boyu necə ecazkar mənzərələr kəşf edərsən. Nə qədər çəkici olsalar da gözlərinin gördüyü qəlbinə enə bilmədiyi üçün səni orda saxlamaq iqtidarında olmaz. Davam edərsən yeniliyin izində günlərlə, aylarla, illərlə bəlkə, zaman zaman fəsillərlə. Əyləşdiyin, dincəldiyin yerlər ola bilər bu dilimlərdə. Fəqət orda qalmaq ağlının ucundan belə keçməz. Səfərdi axı bu. Keçib getməyə niyyətlisən necəsə. Yolçu yolunda gərək. İnsanın başına ən gözəl şeylərin onun ən qəmli zamanlarında gəldiyi bilinməkdədir, bu tam da günəş doğmazdan öncə gecənin ən qatı zülmətinin çökməsinə bənzər. Bir birindən seçilməyən boz günlərin birində güzarın qərib bir yerə düşər, əvvəl ki yerlər qədər də cəlbedici olmaz əslində, ama səni qara dəlik kimi içinə çəkə biləcək sehrə malik olar. Üstəlik gözünlə gördüyün də ruhuna xitab edər. Bir az qalım deyərsən, sonra bir baxarsan ki, vətən etmisən özünə. Və artıq bundan sonrakı gedilməmiş, kəşf edilməmiş heç bir yol səni maraqlandırmaz, diqqətini dağıtmaz. Çünki aynada gördüyün sənlə, içində özünü bildiyin sən burda bütöv Sən olmağa başladı. Qəlbinin gözü öz Məkkəsini tapmışdı çünki. Ruhsal yolçuluqla cismanı yolçuluq ali Eşq'də birləşmişdi. Əlçatmazlıq kimi təvafı vardı. Burda görmədən, toxunmadan yaşanan sevginin adına ibadət deyilirdi. Çəkdiyin əzab müqəddəs ayin kimi idi. Zamanlar qarışdı. Gecə və gündüz yuxuda imiş kimi. Ölüncə, oyanmış kimi...
#ayparçası🌛
RAGIP - 5
Ne yapayım bilmiyorum
Yemin billah beynim duruyor
Sağa gitsem çıkmaz sola gitsem daha beter
Ümitsizlik gırtlağıma yapışıp namusuma göz dikerken
Şu mavi gökyüzü benim gözümde boyanmış bir tavandan ibaret
Birde kaç derece bilmem ama lambası var tepemde, kavuruyor
Şu şiirler olmasa karşımda bir solukla bir yerlere yetişmeye çalışan insanlar suret