Her duygusu dizginlenemez bir şahlanış içindeydi.
Sevgisi de korkusu da hışım gibi vuruyordu.
“Yadigar gelen at kimseye verilmez. Baş verilir, at verilmez, Paşa bunu bilmez mi?”
Niçin hep onu düşünüyor, niçin o geliyordu gözlerinin önüne? Uykuda, düşte hep o vardı. Her nereye baksa onu görüyordu. Kime neye dokunsa, önce ona dokunuyordu.
Dünyanın ortasında tek başına kalmış bir hali vardı. Yalnız, yapayalnız.
Paşa kızı Gülbahar.
Köylüler onun adını hiç söylemiyorlar, ona hep Gülen Kız diyorlardı. Gülerken yanakları çukurlaşıyordu.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Onun yüreğini yakan derdi hiç kimse bilmeyecekti.
"Alışır, alışırsın. Bu dünyada başka türlü yaşamanın hiçbir çaresi yok.."
Sayfa 74Kitabı okuyor
Niçin hep onu düşünüyor, niçin o geliyordu gözlerinin önüne ? Uykuda, düşte hep o vardı. Her nereye baksa onu görüyordu. Kime, neye dokunsa, önce ona dokunuyordu.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Büyük sevdalara yüreğini açmış dağın aydınlığına, ışığına diz çöktüm.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bu geleneği de kim, hangi akılsız bey, hangi akılsız halk kurmuştu?
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Mavi gözleri yıldız gibiydi. Pirüpak, aydınlık, hiç bulanmamış bir kaynağa benziyordu.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Demirci, kalabalığın arasına katılmış, sevinçle:
"İmana geldi kafir," diyordu. "Korku onu imana getirdi. O, altın sarayının, mermer, gümüş sarayının yerle bir edileceğini anladı. Anladı da dize geldi kafir," diyordu.
Herkes hayranlıkla demirci Hüsoya bakıyordu.
"Biz hep böyle, her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar, şahlar dayanamaz. Hiç kimse... Yeter ki böyle birlik olalım."
Arkasından, bazı kimseler, sarayın yakınları: "Ateşperest," diyorlardı. "Din düşmanı! Sana ne? Birlik olsak olmasak. Sen bir ateşe tapansın."
Ve demirci bu arkasından söylenenleri duymuyordu.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Yadigar gelen at kimseye verilmez. Baş verilir, at verilmez, Paşa bunu bilmez mi?”
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu