Bir keresinde sinemadayken, Peter ve bazı arkadaşları bana sigara içirmeye çalışmışlardı.O gün daha erken saatlerde Peter'ın babamın cebinden aşırdığı bir paket sigarayı içmeye çalışıyorlardı.Ancak ağzıma sigarayı koyduklarında,yakmalarına fırsat vermeden çiğnemeye başladım ve hepsini yedim! Peter bana dehşetle baktı; yemyeşil olmamı ya da tükürmemi bekliyordu.Bense sırıttım ve biraz daha versinler diye ağzımı açtım.Vermediler!
Sayfa 39 - nemesis kitap
Babamın yüzü sapsarı kesildi. Yığıldı olduğu yere. Anlamaya çalıştıysa da, annem “Yavrum, Ahmet’im!” diyor başka bir şey demiyordu. Arada telefonu gösterip “Arkadaşları, arkadaşları” diyebiliyor, bir türlü cümlesini tamamlayamıyordu.
Hastanenin önü daha da kalabalıklaşmıştı. Bütün arkadaşlar “Keşke aramasaydık, iki yaşlı insan ne yaparlar şimdi? Biz oraya gidelim, çok kötü oldu böyle.” deyip, yaslandıkları arabaya apar topar binip çıktılar oradan.
İlk evladım Köksal 1969 yılında
ikinci evladım Serdar 1971
üçüncü yavrum Hakan 1973
dördüncü oğlum da 1975 yılında dünyaya merhaba demişti.
13 Kasım Cumartesi 1976 gününden bir gün evvel Serdar'ın dişi çok ağrıyordu. Sabaha kadar ağlamış hiç yatmamıştı. En küçük oğlumu abisine (Köksal) bırakarak Serdar'ı dişçiye götürmeye karar verdik. Serdar
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Bir Hikaye:
Baba ve oğul konuşuyorlarmış. Babası oğluna sormuş, “Senin kaç tane dostun var?”
Oğlan cevap vermiş: “Ohooo yüzlerce…”
Babası oğluna açıklamış.
“Bak oğlum” demiş insanın bir sürü arkadaşı olabilir ama yüzlerce dostu olamaz. Dost dediğin diğer arkadaşlara benzemez. İnsanın hayatı boyunca ancak 1 ya da 2 tane dostu olabilir.
Oğlan saçma
1974’te Bursa’ya geldik. Eve hep mavi üniformayla gelen babam hâkî bir kıyafetle işe gidip gelmeye başladı. Öğrendik ki Hava Lisesi kapatılıp yerine Işıklar Lisesi açılınca babam ve arkadaşları Kara Kuvvetleri’ne geçmişler. Babamın Bursa’da ilk tuttuğu ev korkunçtu. Eski Garajlar’ın orada dar bir apartmanın beşinci katı. Müthiş bir araç gürültüsü, ki bu araçlar benzinle değil, kornayla çalışıyordu. Evin önünden trafik dörtle beş arası bir saatte kesiliyordu, o arada uyudun uyudun. İki ay dayanabildik. Babam Çekirge’de Kutluevler’de bir ev tuttu. Kutluevler, Güllü Sokak, Bahadır Apartmanı No: 4, Bursa. Cennet gibi bir yer.
