... Ne yazık ki böyle boşluklar vardı. İstekler ve düşünce, gerçek denen kayalara çarptıkça hayatta boşluklar oluşuyordu. Bu boşluklara düşmemek olanaksızdı ve insan kendini orada faydasız, amaçsız, güçsüz, değersiz ve küçük hissediyordu.
Sayfa 75 - Bir sonraki dolunay öyküsünden.Kitabı okudu
iyi bir başlangıç,en baştan başlayamayacağını bilen başlangıçtır.
Şişkin ego, çok tehlikeli bir hastalıktır. Kalıtsal olabileceği gibi, zayıf bir bünyeye okuldan, iş ve arkadaş çevresinden ya da ebeveyn düşkünlüğü yoluyla bulaşabilir. Kuluçka dönemi çok uzundur ve bir kez ortaya çıktı mı, ne yazık ki tedavi edilemez, ancak hastadan uzak durmak yoluyla hastanın çevreye vereceği zarar engellenebilir; hastanın kendisine vereceği zarar karşısında, tıp çaresizdir.
Herkes başka türlü sevinir. Başka türlü yas tutar ve başka türlü öfkelenir. Herkes sevinç, yas, öfke sözcüklerinin anlamını, hangi duygu ve davranışları içerdiğini, hangilerini dışarıda bıraktığını bilir. Kavramlar ve anlam hakkında herkesin bildiği aşağı yukarı aynıdır. Fakat kavramlar içimize girdikten sonra sözcüklerde durduğu gibi durmaz. Sevinç, sözcük halindeyken ve herkese aitken, bir şeydir. Ve içimize girip bizim olduktan sonra, artık başka bir şeydir. Sevinmenin ne olduğunu bilsek de iş sevinmeye geldiğinde bildiklerimizin hükmü kalmaz. Bilmek, bir şeydir; bildiğimizin başımıza gelmesi başka bir şey.
Herkesin zaafları başkadır. Herkesin yapabileceği ve yapamayacağı şeyler, feda edebilecekleri ve göze alabilecekleri başkadır. Herkesin sahip oldukları ve olamadıklarıyla kurduğu ilişki başkadır. Çünkü kimsenin bencilliği başkasınınkine benzemez.
Ama herkesin canı aynı şekilde yanar.
Kan, herkesin içinde kırmızı akar.
Sayfa 84