GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Sözcükler iç genişlemenin eşdeğerine hiçbiri ulaşamıyormuşçasına birbirlerinin ayağına dolanır; imge fıtığıdır bu.
Sayfa 67 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Sözcükler, iç genleşmenin eşdeğerine hiç biri ulaşamıyormuşçasına birbirlerinin ayağına dolanır; imge fıtığıdır bu, günlük kullanımdan doğmuş ve mucizevî bir biçimde kalbin yüksekliklerine çıkarılmış zavallı kelimelerin aşkın bir biçimde kopmasıdır.
Sayfa 76
Dehanın Söz Oyunu
"kelimelerin külünü hissederiz; bir evren yaratma imkânsızlığının düş kırıklığını ve kokusunu.. sözcükler, iç genleşmenin eşdeğerine hiçbiri ulaşamıyormuşçasına birbirlerinin ayağına dolanır; imge fıtığıdır bu, günlük kullanımdan doğmuş ve mucizevî bir biçimde kalbin yüksekliklerine çıkarılmış zavallı kelimelerin aşkın bir biçimde kopmasıdır."
Sayfa 85 - Metis Yayınları - Dördüncü Basım: Kasım 2013 - Çeviren: Haldun BayrıKitabı okudu
“Olağanüstü şeyleri bizzat yaratmamız gerekiyor yoksa dünyada karşımıza çıkmıyorlar. Ben hep (şimdi olduğu gibi) küçük bir başlangıç mutluluğundan (umut vaat eden sunumum gibi) yola çıkarım ve bunu başka mutlulukların izleyeceğini umut ederim. Yani mutluluk ihtiyacımın tutunacağı bir imge bulana kadar, hızla, maharetle, arayan gözlerle etrafıma bakınırım. Çaresizlikleri aşikâr olan pek çok insan dolanır sokaklarda, onlar benim kenarda durup bakma isteğimi artırır ve (bu yüzden) mutluluk avımı bereketlendirirler.”
