Kitap okuyan birisinin büyük bir saygıyı hak ettiğini, her ne olursa olsun rahatsız edilmemesi gerektiğini yine şövalye kitaplarının birinde okuduğunu anımsar. Yazarlık ve şairlik gibi okurluk da kutsal bir müessesedir denmektedir o kitapta. Okurun bazen yazardan daha büyük olabileceğini iddia eden kitap, bu iddiasını şöyle delillendirmektedir: Bazen okur, yazarın yazdığı bir metinden, yazarken aslında hiç de kastetmediği bir anlamı çıkarabilmektedir. Bu yüzden okur, yazardan büyük diyemesek bile okur, yazardan küçük değildir diyebiliriz. Böylece vazgeçer Don Kişot, genci dürtmekten.
Bana kitap kurdu, boş hayaller kumkuması, hayatın cılız gölgesi gibi sıfatlar yakıştırılabilir. Şövalye romanları okuya okuya kendini şövalye sanan Don Kişot'a benzetebilirsiniz beni. Yalnız onunla bir fark var aramda: ben kendimi Don Kişot sanıyorum.
Sayfa 370Kitabı okudu
Ah sanço
Sançolar eşekleri kadar inatçı olurlar.
Demek ki bir parça düşünmek her zaman işine yarıyor insanın.