Yoksulluk ve Varoluşun Derinliklerinde
İsteyerek ve uğraşarak asla hissedemeyeceğimiz bir karmaşadır 
Açlık . Evet bir karmaşadır çünkü kederi, çaresizliği, halsizliği, yitikliği, tükenmişliği, umutsuzluğu, yalnızlığı ve daha nice eziyeti üst üste katlar da yaşatır insana zalimce. Açlık, günlerce boş kalan bir mideden ibaret değildir. Bahtına, insanlığa, tanrıya ve de kendine küskün
Ah Nietzsche… yalnızlığı seçmiş. Acıları ile barışmış. İhaneti tatmış. Tek sahip olduğu şey, valizi ve kafasında tasarladığı kitapları olan bir adamdı. Aslına bakarsanız bir kitabın anlatım dilinin ağır olması diye bir şey olduğunu kabul etmem. Bir kitabın dilini ağır bulmayı, okuduğunu anlayamamanın o kitabın dili hakkında değil kişi de olduğunu bilmenizi isterim. Ufku ve hayal gücü dar olan, kendisi ve hayatla yüz yüze gelmekten çekinenler için önermem Nietzsche vb. Yazarlar. Çünkü az öncede belirttiğim gibi yukarıda ağır bir dil ve yaşanmışlık gerektiren kitaplar olduğunu savunanlar olacak. Herkes ağır bir kitap okuyabilir ama herkes anlamaz. Aramızdaki farkta bu işte :) Nietzsche kendinden sık sık ölümünden sonra tanınan filozof olarak bahsederdi. Bunu öğrendiğim zaman çok şaşırmıştım. Çünkü çoğu yazar gibi yaşarken kıymeti bilinmeyen, öldükten sonra kıymeti bilinenlerdendi. Bütün saygı değer, büyük yazarların bir parça kuru ekmeğe bile muhtaç olarak öldüklerini biliyor muydunuz? Bir insanın kendini yazmaya adaması, bütün yaşamını kitaplara dökmesi ve buna rağmen bu kadar az okurunun olması çok üzücü ve korkunç! Nietzsche diğer insanlardan ayrı kendi düşüncelerini oluşturan, Entelektüel bakımdan kendi yağı ile kavrulmak zorunda olan biri. Belki de bu iyi bir şeydi. Belki de bu yüzden dürüst bir filozof oldu. Yalnızca kendi deneyimlerine dayanarak yazıyordu. Yani yazılarını kanla yazıyor ve en iyi gerçek, kana bulaşmış gerçektir! Yeni düşüncelere açık, ufkunuz geniş, özgün içerikler seviyorsanız okumanızı öneririm. Okuyacak arkadaşlara iyi okumalar dilerim. 
Friedrich Nietzsche 
Nietzsche Ağladığında
