İnsanoğlunun rahatlığa alışması ve eski sefil günlerini çabucak unutuvermesi ne tuhaftır... İşte Yaradan bunun için ''insan'' demiştir adına. İnsan unutan demektir. Zaten unutulmasa çekilir mi dünyanın kahrı?
''.... merak etmek büyük bir erdemdir. Merak eden, bilmediğinin farkında olur. Oku ki bilmediğini öğrenesin.''
Sayfa 191Kitabı okudu
Büyük bilgin Ferideddin Attar da. Sultan ül-Ûlema Bahaeddin Veled'i gözlüyordu. Daha bir şehre varmadan diğer şehir kafileyi haber alıyordu. Nişabur'da iki İslâm kutbu, birbirleriyle kucaklaştılar. Uzun uzun sohbetler yapıldı. Hikmet incilerinin saçıldığı bu ilmî sohbetlere, Mevlâna Celâleddin de katılmıştı. Şeyh Ferideddin Attar, bu genç fakat yaşına bakılırsa çok olgun Celâleddin'i takdir etmiş, o günlerde yazdığı "Esrarnâme" adlı eserinin bir nüshasını da armağan etmişti.
Sonraları, Mevlâna Celâleddin özellikle Mesnevinde bu eserden çok faydalanacak, sırası düştükçe Şeyh Attar'ı övecekti. Bir sohbette babası Baha Velede şöyle demişti:
— Umarım ki, senin bu oğlun, âlemde yanacak gönülleri, yakın zamanda ateşleyecektir.
Sayfa 26Kitabı okudu
"Yüzlerce yıllık ömrü, iki şey öğretmişti Asfar'a; insanlar aslında göründükleri kadar akıllı değillerdi ve onlara güvenmek ahmaklıktı."