Bir ana, bir hüzün hikâyesi...
Çiçek bozuğu suratlı gardiyan, öğleden sonraki gezinti esnasında bir çırpıda hayatını anlatıvermişti. Bir terziydi anası. Subayın birine sevdalanmış, o da günün birinde hatıra olarak fotoğrafını ve bir de çocuk bırakıp gitmişti. Genç kadın on dört senedir oğlunu yetiştirmeye vermişti kendini. Önce papaz okuluna, sonra şehirdeki liseye yollamıştı. Ama hocanın biri oğlanı pataklayınca, çocuğuma tek kötü söz söylemeye kıyamayan ana onu okuldan aldığı gibi bir savcının yanına yerleştirmişti. Dikiş diker, çiçekler, çoraplar örer, durmadan çalışırdı kadın. Nihayet oğlan asker olmuş, bir defasında sevdiği annesiyle alay eden subayına karşı gelince ceza olarak üç seneliğine bir disiplin taburuna gönderilmişti. İhtiyar ana, oğlunun askerliğe sayılmayan üç senesine ve hayatının güçlüğüne alışmaya çalışmış, bir yandan da dikişine dev etmişti. Yedi sene kışlaların cefasını çeken oğlan hasta ve bitkin halde dönmüştü eve. İhtiyar anası, artık gözleri iyi seçemediğinden çalışamıyor, kilisenin önünde dileniyordu. Eve döndüğü gün ona, hayat boyu oğlu için çalışmır bir annenin ellerinin ve gözlerinin en son ürünü olan bir atkı hediye etmişti. Aylarca iş bulamayan oğlan, anasının diledikleriyle geçinmek zorundaydı. İhtiyar kadının artık yürüyemez hale geldiği sıralarda ise bu hapishanede ki işi bulmuş, sonra da biri aracılığıyla anasını düşkünler yurduna yerleştirmeyi başarmıştı. Zavallı ihtiyar hâlâ orada oğluna çorap örermiş...
İnsan neslinin eğitimini, bugüne değin sanki gardiyan ve cellatların düş ürünü düşünceleri yönlendirmiş gibi!
Sayfa 23 - Say YayınlarıKitabı okudu
Düşünüyorum ama biliyorum ki hiç
gücüm yok bu kafesten kurtulmaya,
gardiyan razı olsa da takatim yok kanatlanıp uçmaya.
Rahip olduğunda, erkek için bedeli ağır: hadım olmak. Onu öyle çok seviyor ve tapıyor ki en değerli uzvunu, kimliğinin özünü ona kurban edebiliyor. Kibele rahipleri üreme organlarını kesip toprağa (toprak-ana) atarak Kibele'yi döllediklerine ve onun yeryüzünde nimetleri artıracağına inanıyorlardı. O tanrıçaların ve o rahiplerin kalıtımsal imgelerinin, hastalıklı dünya yorumlarının bizlerde sürmediğini kim iddia edebilir? Jung'a göre hiç kimse doğarken yazısız beyaz boş bir kâğıt —tabula rasa— gibi doğmuyor.
İlk karşı çıkan kahraman Gılgamış’tır. Frigya’da Kibele’nin rahiplerinin hadım edilmelerinden çok önce, Mezopotamya’da krallar ilkbahardaki kutsal evlilik şöleninde tanrıçayla (onun yerine geleneğe göre tanrıçanın yüksek rahibesi olan bir prensesle) evleniyor ve bir zaman sonra da, tanrıçayla evlenme cüretini gösterip o büyük sırra erdiği için zigguratın altındaki labirentte boğa maskeli bir gardiyan tarafından baltayla kurban ediliyordu. Kibele'nin rahiplerinin hadım edilmesi bu olayın gerilemiş biçimidir. Yahudiler’deki sünnet de hadım olmanın daha da gerilemişi olan simgesel bir eylemdir.
Gılgamış yalnızca ölümsüzlüğü istemesiyle hatırlanır. Oysa o tanrıça merkezli dünya görüşüne ve yasalara karşı çıktığı için de çok önemlidir.
Sayfa 46Kitabı okudu
