Yeşil Yol Stephen King

Cüssesi kadar kocaman yüreğe, cüssesine ters olan korkuya sahip John Coffey'nin ( coffee gibi söyleniyor ama farklı ) Yeşil Yol`a doğru attığı ürkek adımların şahidi olacaksınız.

Kitabı E bloğunun baş gardiyanı Paul`ün dilinden dinliyorsunuz. İlk başta biraz sıkıcılık yarata bilir ama ortalara doğru kesinlikle kendinize hakim olamıyorsunuz.
İnsanın kitabın içine girip, o kocaman devi kucaklayası, "yalnız değilsin John." diyesi geliyor.
İyinin bazen ne kadar kötü, kötünün bazen ne kadar iyi olabileceği, görünüşün aldatıcı kısımlarına takılmamamızı, insanın tüm ürkütücülüğüne rağmen saf kalabileceğini açıklıyor bize Kocaoğlan..

Sonunun bildiğim gibi bitmemesi için, geriye kalan 10 sayfayı 3 gün erteledim.
Hayatıma yeşil ve siyah bir renk katan gözü yaşlı dev seni özleyeceğim...

Sonunda büyükten küçüğe her insanın duyduğu, duymasa bile bir yerden kulağına çalındığı o efsane kapanış söz:

"Yoruldum, patron.Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum.Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?
Karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma…”

Kesinlikle okuyun..

Filmini hemen hemen bir çoğumuz izlemisizdir harika bir yapıt başlı başına bir şaheser ve uzun zaman hafızalarda silinmeyecek bir hikaye şiddetle okumanızı tavsiye ederim

Kocaman bir adam ve o kocaman adamın kendinden büyük yüreği..İyilerin mükafatını aldığı ve kötülerin cezalarını çektikleri baştan aşağı ustalıkla kaleme alınmış,hayranlıkla ve tek solukta okuduğum sayılı kitaplardan birisi.

Söylenecek çok şey var aslında. Stephan King'in okuduğum ilk kitabıydı. Kitaba ilk başladığımda yazarın, karakterlerin çoğunu birden olaya sokması yüzünden ilk başlarda kimin kim olduğu konusunda zorluk yaşadım. Fakat ilerledikçe taşların yerine oturmasıyla yavaş yavaş zevk almaya başladım kitaptan. Yazarın üslubu mükemmeldi. Zaman zaman geçmişe gitmesi ya da şimdiki zamana tekrar geri dönmesi ayrı bir tat katmıştı. Kitap boyunca kimi zaman nefretle kaşlarım çatıldı, kimi zaman kalbimde büyük üzüntüler hissettim. John ile ağlarken, Percy'ye sinirlendim. Delacroix ile Mr. Jingles'ın küçük numaralarına gülerken, Wharton'dan iğrendim. Elektrikli'ye oturan mahkumların yaşadığı acıları ben de hissettim. Karakterlerin her anında yanlarında durup, küçük bir köşeden izledim onları. Özellikle John Coffey... Yüreği de cüssesi kadar büyük olan dev... Kalbim acıyla attı ne zaman ağlasa. Ve sanki bu kitap dünyanın adil bir yer olmadığını bir kez daha insanın yüzüne vuruyordu.
Konuya gelecek olursak; (spoiler içerir)
Bir gece uzun bir aramadan sonra kocaman bir dev, John Coffey, iki elinde iki minik, çıplak kızla bulunur ve o iki kıza tecavüz ve öldürmeden hüküm giyerek idama mahkum edilir. Ama olayın hiç de öyle olmadığı geç de olsa anlanır. Bu koca cüsseli ama çocuk yürekli dev sadece çocukları kurtarmaya çalışmıştır. Ama elden gelen bir şey yoktur. John Coffey idam edilecektir.

Ortaokula giderken okumuş, çok beğenmiştim ama ne anlattığını sanırım unuttum. :( filmi de güzeldi. Tekrar okumalıyım diye düşünüyorum.

Filmini de izlediğim mükemmel bir başyapıt. Sonuna kadar bi şey olur mu acaba diye heyecanla bir anda okuyup bitirdiğim bir kitap. Herkese tavsiye ediyorum, mutlaka okunmalı.

Stephen king kaleminden beğendiğim en iyi eser diyebilirim. Koca adam John Coffey. Aynı isimde filmi de var ama ilk once kitabı okumak gerek bence. Biraz da duygusal bir kitap.

Okurken bol bol gözyaşı dökmenize sebep bir kitap Yeşil Yol Joh Coffey'nin (coffee değil) masumiyetini iliklerine kadar hissetmenize sebep. İnsanın kitabın içine girip o zenci deve sımsıkı sarılası geliyor yalnız hissetmemesi için. Filme de çok iyi aktarılmış ama asıl okunması gereken kitabı kesinlikle.

önce filmini izlediğim için sonunun ne olduğu bildiğim halde heyecanla okuduğum bir kitap
İyinin bazen ne kadar kötü, kötünün bazen ne kadar iyi olabileceği, görünüşün aldatıcı kısımlarına takılmamamızı, insanın tüm ürkütücülüğüne rağmen saf kalabileceğini açıklıyor bize Kocaoğlan..

Stephen King'in okuduğum 64.kitabı oldu Yeşil Yol.Yıllar önce filmini izlediğim için kitabını okumayı en sona bırakmıştım.Ne kadar büyük hata yapmışım, kitabı bitirince anladım.Anlatım,kurgu,duygu geçişleri çok etkileyici bir şekilde kaleme alınmış.Okurken hikayenin içinde kayboldum.