İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.
Mevsim güzeldir çiçeklendiğinde hurma çekirdekleri!
Kanatları vardır her düşenin.
Sayfa 90 - YKY, 3.Baskı
12 ay ilkbahar olmaz.
Bazen kış ta güzeldir.
Yazın sıcağı da.
Sonbaharın hüznü de.
Hayata anlamlar katar her mevsim .
Her yaşanılan şeyler.
İnsan bu farklı yüklemelerle
Olgunlaşır.
Hiçbir yol, güllük gülistanlık değildir. Karşımıza mavi kelebekler, renkli çiçekler ve bitmeyen bir bahar çıkmaz. Yol, her haliyle güzeldir ve her haliyle bizim içindir. Yol bize karşı değil, yol bizimle uzayıp gidendir. Tıpkı Hayat Gibi... yolda dört mevsim yaşanır. Baharlarda vardır elbet karakışlar da. Yağmur da yağar Şimşek de Çakar Boran da olur tipi de basar Sis de kaplar kar da indirir. Ama bilirsin ki hepsi geçicidir. Çünkü her şey her an değişir ve geçer. Hiçbir şey sonsuza dek sürmez. Mevsimlerde zorluklar da mutluluklar da. Sonsuz ve kesintisiz bir mutluluk yoktur. Bunu hedefleyerek düşüyorsan yola bil ki baştan yolun doğasına aykırı bir istekle kocaman bir hayal kırıklığı inşa ediyorsun kendini. Sonsuza dek süren bir şey yoktur yaşam yolunda. Ne mutluluklar ne kederler sonsuzdur. Hiçbir acı İlk günkü şiddeti ile devam etmez giderek azalır. Mutluluk da öyledir. Yol yeni mutluluklar ve yeni acılar yaşatır insana. Hiçbirinin kalıcı olmadığını bilerek yürümeye devam eden yani sabır gösteren kişi yolu bir bilge olarak tamamlar. Yola güvenmek kendine güvenmek ve sabırla yürümek kocaman bir hayat yaşamak demektir işte.
Sayfa 61 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Her şey ait olduğu yerde güzeldir.
Sayfa 27Kitabı okudu
