Bir Güzelle Güzel Güzel Yaşamak İsteyenlere
Tanzimat’tan beri edebiyatımızda süregelen bir arayış vardır. Bu arayış şiirde de kendini göstermiştir. İlk önce muhteva değişmiş, şekil aynı kalmıştır. Sonraysa şekil de değişmiş ve tamamen batılı ve halk diline indirgenmiş bir şiir hayat bulmuştur. Bu şiir nev’inin öncüleri elbette ki Nazım Hikmet ve garipçilerdir.
Muzaffer Tayyip Uslu da garipçilerin revaçta olduğu bir dönemde şiirler kaleme almış ve kendi deyimi ile şiiri “gökten yere” indirmiştir. Şiirin konusu artık insandır. Basit ve günlük konuşmada da kullanılan kelimeler ile de güzel şiirlerin yazılabileceğini kanıtlamak istemiştir belki de.
Ben bu küçük ama sımsıcak kitabı beğendim. Uzun bir zaman garipçilerin kendilerine ve takipçilerine karşı tavrım oldukça soğuktu. Lâkin bu tavrı nihayet aşabildim. Eğer siz de serbest şiire uzaksanız ilk olarak bu şiirleri okumayın. 
Orhan Veli Kanık ’nin “Kitabe-i Seng-i Mezar” şiiri ile başlarsanız daha yararlı olur.
Ben bu kitaptaki hemen hemen her şiiri sevdim. Bunda özellikle filmin de tesiri vardı. Çünkü bir kısım şiiri filmlerde zaten duymuştuk mesela "İsterdim" şiiri. Okurken veya dinlerken hep aynı his dolar içimde: "Bir güzele güzel olduğunu söylemek istedim ben de onun gibi, aynalardan evvel ilk ben göreyim isterdim." İçimde biriken duyguların en güzel ifadesini sunduğu için kendi adıma teşekkür ederim.
Kıvanç Tatlıtuğ’un, Muzaffer Tayyip Uslu rolünde oynadığı Kelebeğin Rüyası isimli filmi de izleyebilirsiniz. Unutulmak istenmeyen şairlerimiz Rüştü Onur ve Muzaffer Tayyip’i bize hatırlatan filmdir, Kelebeğin Rüyası.
