Gavroş'lar¹ doğuyor, fazla yaşayamadan ölüp gidiyorlar, ayakta kalabilenler yetiştirme yurtlarını, çocuk ıslah evlerini dolduruyor... Gavroşlar artık Fransız değildir; evet, işin bir başka dikkat çekici yanı, mülk sahiplerinin gizlilik içinde ikişer ikişer doğan çocuklarının da Fransız olmamasıdır...İşte ilk sonuç: Fransa Fransa olmaktan çıkıyor.
¹.V. Hugo'nun Sefiller yapıtının kahramanlarından bir sokak çocuğu.
Sayfa 472 - Yapı Kredi Yayınları
60'lara kadar tecessüslerimin yöneldiği kutup: Avrupa. Coğrafyamda Asya yok. Yalnız dilimle Türk'üm. İstanbul'da çıkan ilk yazım Heine. Şairi çok mu seviyordum? Yoo.. Tanımıyordum ki. Fransız solu, Hitler Almanyası'nın adını anmadığı yahudi yazarı göklere çıkarıyordu. Heine ne kadar alâkadar ederdi bizi? "Silezyalı dokumacılar"dan bize neydi? Sonra Balzac... Türk irfanı 30'lara kadar İnsanlığın Komedyası'ndan habersiz yaşamış. Hangi insanlığın? Kültürümüze kazandırmak istediğim Balzac bir yabancıydı. Ön yargılarıyla, inançlarıyla, kahramanlarıyla yabancı. Sonra Hugo: Asırların Efsanesi, Hernani, Marion Delorme. Yarım kalmış bir "Kıral Eğleniyor". Ve başlanıp bırakılan bir "Sefiller" çevirisi. "Ayın Bibliyografya"sında bir yıl kadar yazdım. Konu: tercüme tenkidleri. Oradan "Yücel'e geçiş. Tanrıkut'un "Gün" dergisi: Edebiyat Tarihinde Dejenereler, Lucretius, Verhaeren'den manzum bir tercüme: Emek. "Amaç", "Yirminci Asır", v.s. Fransızca'dan Türkçe'ye bir lûgat hazırlamak istemiştim. A harfinin başlarında kaldı. "Emile"in dörtte birini kazandırdım Türkçeye. Dilini öğrenerek içinde eridiğim Fransız kültürünü Türkiye'ye taşımak istiyordum. Bab-ı âli boyuna tercüme istiyordu. Ama çevrilmesi teklif edilen kitaplar hiç bir san'at, hiç bir düşünce değeri taşımıyordu. O dönemlerde şöhret ve haysiyet bir başkası olmaktan ibaretti. Hem de kendimizden çok daha sığ, çok daha tadsız bir başkası. Arz-ı mev'ûdun altın meyveleri alıcısız kalıyordu.
Sayfa 15 - Cemil Meriç, MağaradakilerKitabı okudu
'İtalyan Yayıncıya Mektup' bölümünden sayfa V
Toplumsal sorunlar sınırları aşıyor. İnsan türünün tüm dünyayı kaplayan o geniş yaraları dünya haritasındaki mavi ya da kırmızı çizgilerde durmuyor. Erkeğin cahil ve umutsuz olduğu, kadının ekmek için bedenini sattığı, çocuğun kendini eğitecek bir kitabın, kendini ısıtacak bir ailenin yokluğunda acı çektiği her yerde Sefiller kitabı kapıyı çalıp şöyle diyor: Sizin için geldim, sayfalarımı çevirin.
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
PAK ADAM 8. fəsil - Şərab içərkən fəlsəfə
Senator:"Həqiqəti duymaq, axtarıb tapmaq və ondan yapışmaq lazımdır. O zaman bu həqiqət sizə yaxşıca nəşə verər. Onda siz güclü olarsınız"..
Sayfa 37 - Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı Bakı1958Kitabı okuyor
PAK ADAM 7. fəsil - Kravat
Yepiskop:"Heç bir zaman nə oğrulardan, nə də qatillərdən qorxmaq lazım deyil. Bu yalnız zahiri və cuzi bir təhlükədir. İnsan özü-özündən qorxmalıdır. Əsl oğru xurafatdır, əsl qatillər isə qəbahətlər. Ən böyük təhlükə bizim özümüzdədir, həyatımıza və cibimizə təhlükə törədən bir şeyin qeydinə qalmağa dəyərmi? Yalnız ruhumuza təhlükə törədən şey haqqında düşünək".
Sayfa 34 - Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı Bakı1958Kitabı okuyor
PAK ADAM 4. fəsil - Sözə uyğun iş
Yepiskop: "qadınların, uşaqların, nökərlərin, yoxsulların və cahillərin xəta etməsində ərlər, atalar, ağalar və alimlər müqəssirdir".
Sayfa 20 - Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı Bakı1958Kitabı okuyor
PAK ADAM 4. fəsil - Sözə uyğun iş
Yepiskop: "İnsanın cismi vardır, bu cisim eyni zamanda onun üçün ağır bir yük, həm də vasitədir. O bu cismi sürüyür və ona tabe olur."
Sayfa 19 - Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı Bakı1958Kitabı okuyor
Ne kadar veciz bir açıklama..
"V. HUGO'nun bütün eserlerinde, şiirde olduğu kadar nesirlerinde de değişmeyen ahlak anlayışını daha önce açıklamıştık. Buna cemiyete karşı sonsuz bir adalet ve onun sinesinden firlatıp atılan biçarelere derin bir merhamet ve şefkat ilâve ederseniz, işte Sefiller'in gayesine varmış olursunuz..
Gənc qızların soyuqluq və nəşədən yaranan ruhlarının bəyazlığı qara oxşayır. Eşq deyilən günəşi gördüyü zaman əriyir.
Səfillər, Viktor Hüqo
Heç bir zaman nə oğrulardan, nə də qatillərdən qorxmaq lazım deyil. Bu yalnız zahiri və cüzi təhlükədir. İnsan öz-özündən qorxmalıdır. Əsl oğru xurafatdır, əsl qatillər isə - qəbahətlər. Ən böyük təhlükə bizim özümüzdədir. Həyatımıza və cibimizə təhlükə törədən bir şeyin qeydinə qalmağa dəyərmi? Yalnız ruhumuza təhlükə törədən şey haqqında düşünək!
Sayfa 21Kitabı okudu
Ucuz olan ne kaldı ki? Her şey ateş pahası . Ucuz olan tek şey dünyanın kahrı; dünyanın kahrını çekmek bedava!
V.Hugo
Kim devrimleri yarı yolda durdurur? Burjuvazi. Neden? Çünkü burjuvazi doyuma etmiş menfaattir. Dün iştahtı, bugün alabildiğine bolluk, yarın tıka basa doygunluk olacaktır.(V. Hugo Sefiller)
Jean Valjean (V. Hugo, Les Misérables [Sefiller]), karşı karşıya bulunduğu ahlâkî muammayı çözmek için ilmi yardıma çağırabiliyor muydu? Sırf, basit fakat masum bir kişinin kurtarılması uğrunda bu kadar kişinin menfaatini feda etmeli miydi? Ne biçim bir çözüm olacaktı bu? Bu meselede ilim sözümona umumi menfaatin tarafını tutmayacak mıydı? Ne mevzubahis olan mesele ilmin konusu olabilir, ne de ilmin cevabı -mümkün olsa bile- her insanın ruhunun istediğiyle ahenk içinde olurdu. Hugo'nun "Bir kafatasının altındaki fırtına"da canlı ve heyecan dolu bir tarzda bize anlattığı şey, bir insanın aklının bir iç çatışması olmayıp insanın aklı ile ruhu arasındaki bir çatışma, insan şahsiyetinin değişik yönlerine ait delillerin yok edici çarpışmasıdır. Haddizatında bu, akıl ile vicdan arasında bir diyalogdur.
Sayfa 172 - Klasik YayınlarıKitabı okudu
Matmazel Baptistine'in arzusu gül bezemelerle süslü sarı
Utrecht kadifesinden, kenarları kuğu şeklinde maundan bir
koltuk takımı ve bir kanepe almaktı. Ama bu takım en az
beş yüz frank tutacaktı ve beş yılda kırk i ki buçuk frank bi-
riktirmeyi başardığını fark edince, bu hevesinden v azge çmiş-
ri. Zaten kim ideallerine ulaşabilmişti ki?
Sayfa 35 - İş bankası kültür yayınları
Bize gelince, bu çok geniş anlamlı ve dolayısıyla çok yerleşik isyan sözcüğünü reddediyoruz. Bir halk hareketini diğerinden ayrı tutuyoruz. Kendi kendimize bir isyanın maliyetinin bir savaşınki kadar olup olmadığını sormuyoruz. Öncelikle neden savaş? Burada savaş sorunu ortaya çıkıyor. İsyan felaketse, savaş onun kadar yıkıcı değil midir? Aynca bütün isyanlar felaket midir? Ya 14 Temmuz'un maliyeti yüz yirmi milyon olsaydı, ne diyecektiniz? V. Philippe'in İspanya kralı olması Fransa'ya iki milyara mal oldu. Aynı paraya mal olsa bile 14 Temmuz'u tercih ederdik. Zaten sonuçtan ve sözlerden ibaret olan rakamları umursamıyoruz. Bir isyanı bütünlüğüyle ele alarak inceliyoruz. Yukarıda aktarılan tüm karşı çıkışlarda sadece sonuçtan söz ediliyor, biz önce nedenini araştırıyor, oradan sonuca varıyoruz.
Sayfa 375Kitabı okudu
