Yenil(en)me
Öylece ortaya çıkmadım;
Oluştum.
Acılarımdan oluştum.
Kalp ağrılarımdan oluştum.
Uykuda titremelerimden oluştum.
Müphem rüyalarımdan oluştum.
Özledim..
Fazlasıyla özledim..
"Dayanamıyorum," diye fısıldadım.
"Üstelik çok da özledim seni."
Seni çok özledim 08.02
Mezar taşlarının dili yok, unutma.
Seni
Aldığım nefes kadar özledim
Özlemini nereye yazsam okursun
Gök yüzüne yazmalıyım bence
Aynı gökyüzünün altındayız
Hasretine bir damla yağmur
Olup düşer bu his
Seni çok özledim
Memleketten ayrılanlar tıpkı Arif Hikmet Bey gibi bir daha geri dönmezlerdi. Analarının, babalarının cenaze törenlerine bile gelmezlerdi. Kimse oğluna, kızına, kardeşine “seni çok özledim, bayramda olsun gelsen” filan gibi şeyler de yazamazdı. Bırakıp gidenlerin mektuplarındaki soğuk anlatım, uzaklık böyle bir isteğin dile getirilmesine engel olurdu. Gidenler, geride bıraktıklarına her zaman para gönderirlerdi. Onlar gelmezlerdi ama para hep gelirdi. Gurbette ölecek olsalar bile gelirdi. Geride kalanların geçimlerini sağlayan ya da geçimlerine katkıda bulunan bu para her şeyden önemliydi. Hayatta kalabilmek için para gerekliydi insanlara. Oğul, kardeş, amca sevgisiyle yaşanmaz, ekmekle yaşanırdı çünkü. Geride kalanlar zamanla bu duruma alışır, özlemlerini unuturlardı. Sevgi unutuluyor gereksinilir bir şey olmaktan çıkıyor demek kimi durumlarda.
Sayfa 27Kitabı okudu
"Seni çok çok özledim, gözlerini, saçlarını, burnunu, ellerini, sesini özledim."
Sayfa 86Kitabı okudu
