…insaf ve merhamet yumuşak iklimlere özgü şeylerdi.
Sayfa 66 - Yar yayınlarıKitabı okuyor
Hayatın doruğu demek olan bir kendinden geçiş vardır, yaşam bunun ötesine yükselemez. Yaşamanın paradoksu böyledir, bu kendini kaybetme, en çok canlı olunduğu zamanda musallat olur ve canlılığın tümüyle unutulmasıyla sonuçlanır.
Sayfa 63 - Yar yayınlarıKitabı okuyor
Ya sen öldürürsün ya da seni öldürürler, ya sen yersin ya da seni yerler; yasa buydu ve zamanın derinliklerinden gelen bu buyruğa uydu Buck.
Gördüğü günlerin sayısından ve içine çektiği nefeslerin toplamından çok daha yaşlıydı.
Buck dayak yemişti (bunu biliyordu) ama ezilmemişti.Elinde sopa tutan bir adamın karşısında hiçbir şansı olmadığı kafasına dank etmişti.Bu dersi öğrenmişti ve ömrünün geri kalanında hiç unutmadı.
Sayfa 27 - Yar yayınlarıKitabı okuyor
Adil oyun diye bir şey yoktu. Bir kere devrildin mi sonun geldi demekti.
Asabiyetleri mutsuzluklarından doğmuş, onunla birlikte büyümüş, onu sollamış, çok ötesine geçmişti.
Sayfa 59 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Bir aptalla onun aptalca davranışları arasına girmenin boşuna olacağını biliyordu; sonuçta iki ya da üç aptal eksik olsa, dünya yerinden oynamazdı."
Yaşamın doruğunu belirleyen ve ötesinde başka yücelik bulunmayan bir büyük kendinden geçme vardır. Ve yine yaşamın öylesine bir çelişkisi vardır ki, bu kendinden geçme, bireyin en yaşam dolu olduğu bir anda, yaşadığını tamamen unutmasıyla gerçekleşir.
Sayfa 46Kitabı okuyor
Buck eski sahibini korumak için ölüme bile gidebilirdi ama artık kendi canını korumak için ahlaki tutumlardan kaçınıyordu ve bu uygarlıktan uzaklaşmasının en net göstergesiydi.
Tekdüze bir hayattı, makine gibi bir düzenle devam ediyordu. Günler birbirinin neredeyse aynısıydı.