“Bol kurşun yedim besmele’yle vuruldum
bilirse düşman bilir öyle kolay ölmezliğimi
bir mehmed kalktımsa ayağa bin mehmed oturdum.”
“yanardağlar kıskanır böyle ateş sönmezliğimi”
Vatan
Korkma!
Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz.
Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz;
Düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun,
Meğer ki harbe giden son nefer şehid olsun.
Şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa,
Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa,
Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar
Taşıp da kaplasa âfakı bir kızıl sarsar,
Değil mi cephemizin sinesinde iman bir;
Sevinme bir, acı bir, gaye aynı, vicdan bir;
Değil mi ortada bir sine çarpıyor, yılmaz,
Cihan yıkılsa emin ol bu cephe sarsılmaz!
Alemlere rahmetsin Efendim (a.s.m.)
Gönül hûn oldu şevkinden boyandım yâ Rasûlallah
Nasıl bilmem bu nîrâne dayandım yâ Rasûlallah.
Ezel Bezmi’nde dinmez bir figândım yâ Rasûlallah
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Rasûlallâh.
Yanan kalbe devâsın sen, bulunmaz bir şifâsın sen
Muazzam bir sehâsın sen, dilersen rû-nümâsın sen
Habîb-i Kibriyâ’sın sen, Muhammed Mustafâ’sın
Yanardağlar taşları, ihtilaller de insanları fırlatır. Aileler çok uzaklara gönderilir, kaderleri ülkelerinden ayrı düşer, topluluklar dağılır. Bulutlardan düşüyor gibi olurlar; şunlar Almanya'ya, bunlar İngiltere'ye, berikiler Amerika'ya...
Gittikleri ülkenin insanlarını şaşırtırlar: Bu yabancılar nereden geliyor böyle? Onları püskürten, şurada tütmekte olan yanardağdır. Bu göktaşlarına, bu atılmış ve kaybolmuş insanlara, bu talihin es geçtiklerine çeşitli adlar verilir; onlara göçmen, mülteci, maceracı denir. Kalırlarsa sineye çekilirler, giderlerse sevinilir. Kimi vakit, bunlar kesinlikle zararsız yaratıklardır... Ne kin duyarlar ne de öfke, şaşkındırlar. Yapabildiklerime kök salmaya çalışırlar. Kimseye zarar vermezler, başlarına gelenlerden de hiçbir şey anlamazlar.
Victor Hugo Deniz İşçileri
Durmadan yüreğimi kanatan ince sızı,
İçinde yanardağlar devinen durgunluğum
Ah Mardin...
yeni değil keşfine gençlik verilmiş gerçekler
her zaman yalnızdım
kitaplar kadar yalnız
yalnızca yalnızlığımdan gürültücü bir kalabalık yaptım
herkes için farklı aldanışlar,
Kurtarılmış hayatlar yok pahasına
her zaman yalnızdım
yanardağlar kadar yalnız
ey kafiye sevenler,
şimdi beni gökyüzünde bir yıldız sananlar, yanıldınız!
nankörlük etmeyeyim gene de,
yalnızlığımı daha az hissettiğim anlarım oldu yalnız...
Murathan Mungan
Yanardağlar taşları, ihtilaller insanları fırlatır.
Sayfa 6 - Victor HugoKitabı okudu
Sen beni filizkıran fırtınalarıyla vurmuşsun, tomurcuklar çiçek açmaz gönlümde bu yüzden.
Olmadığın yerlerde yaşamanın mahkûmuyum. Senden uzaklarda olmak delibozuk çilelerin kıskacında yoğuruyor beni. Sadece ve sadece sen olsaydın yanımda, yalnızlığıma meydan okutan, durulurdu karanlıklara alışan dünyam. Yanardağlar kapaklarını kapanır, gülistan olurdu seninle âlem...
Geceleri aynı gök kubbenin altındayız, aynı yıldızları seyrediyoruzdur... Senin de bu saatlerde gözlerinde uyku yoksa ufka bak...
Utanıyorum sormaya, gözlerin gözlerimden uzak olsa da aklında bir başkası mı vardı giderken?
Kuşkular, ah, şu ardı arkası kesilmeyen vesveseler vuruyor kalbimi seni düşlerken.
Boşuna dememişler gülüm; "Duvarı nem öldürür, yiğidi gam." diye.
Sayfa 254Kitabı okudu
