Zirvede genç bir yönetici üç günlüğüne tropik bir adaya gider. Sahilde tek başına alır “laptop”u hesap-kitap derken bir adam gelir sahile, onun yaşlarında. Bir de kova. On dakikada koca koca balıklar yakalar, kovayı doldurur ve gider.
Ertesi gün aynı sahne... Üçüncü gün zıpır yönetici (Porsche veya Ferrari’sini adaya getirememiştir) gider
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
”Bir adamın Ölçütü, Güçle Ne Yaptığıdır.” Aforizması
”Bir adamın ölçütü, güçle ne yaptığıdır.”
Bu yazımda Platon’un çok sevdiğim bir aforizması hakkında kendi kişisel açılımımı sizlere sunmak istiyorum.
Halk arasında çok yaygın inanışlar vardır. Bunlardan birkaç tanesini sıralayarak işe başlamak istiyorum:
”Çok para, mal ve mülk seni yoldan çıkarır.”
”Gözü yükseklerde birisi olmak iyi bir şey
Ortanca olmak makus talihin bir tezahürü müydü?Yoksa aşılması güç bir sınav mı?
Ortanca olmak uzayda bağırmaya çalışıp sesini kimseye duyuramamanın vücut bulmuş hali miydi?Yoksa sükuta bürünmüş buhranlarin kalesi miydi?
Yanağımdan inen özlem kokulu damlalar temas ettiği zeminde Ah" diyen pişmanlıklara dönüyordu.Artık geç kalmıştım.
Sen nasıl da narin ve kırılgandın ruh aleminde.Seni hissediyor ama dokunamıyordum.Ben aslında seni hiç hissetmemişim.Gerçek seni fark ettimde ise... Artık çok geç.
Sen olmana izin vermemiş çevrende sınırlarla kuşatıldığında bir sınırda ben eklemiş,kendimce sana iyilik yapmıştım.Bilmiyordum hayatımın en büyük hatasıymış.Silinmez faber castelllerle çiziktirdiğim sınırlara çarpa çarpa büyümüş ve çokça nefessiz kalmışsın.Nefes alamayınca ne yaptın? Bunu sormaya hakkım yok değil mi?özür dilerim.
Ben kimliğime o kadar dalmışım ki biz diyebilmek aklımın ucundan bile geçmedi.Şaka gibiyim.Nasıl da kaybolmuşum bencilliğin gölgesinde tek başına verdiğin mücadeleden bihaber.
Sen hep gözden kaçan bir detaymışsın.Ortanca olmak hep gözden kaçmakmış.Hep kuytu bir yerlerde hep ikinci planda...
Kurduğun tamamlanmamış her cümlende saklı bir yaran varmış.Susmalarının alttan almalarının ruhunda açtığı girdaplari bilememişim.Artık biliyorum.Seni bu hale sokan tüm nedenlerden nefret ediyorum.
Başta kendimden... İnsanın kendinden nefret etmesi çaresizliğin zirvesi değil de nedir?Zirvede çökmüşüm, elimde pişmanlıklarım.
Özür dilerim.
Makus talih falan değil,hepsi benim eserim.