İlk hikâyesi kitaba da adını verdiği Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu’dur. Aynı işyerinde çalıştığı güzeller güzeli Reyhan Hanım’a aşıktır. İlk önce tanımadığı ama adını bildiği kurumun eski genel müdür yardımcılarından Mustafa Sami Bey vefat eder. Cenazeden sonra adamın siyah beyaz vesikalık fotoğrafını bir türlü atamaz. Ondan birkaç gün sonra ise Reyhan Hanım bir trafik kazasında ölür. Bu şokla hayata tutunacak bir neden arar durur. Bulamaz… Her iki vesikalığı da Huzur romanının içine yerleştirir. Sonrasında her cenazeye katılıp her vesikalığı saklamaya başlar. Ancak kitabın sayfa araları o kadar çok fotoğrafla dolar ki pul defterlerinin içinde saklamaya başlar. İki yüz kişilik bir ölen vesikalık koleksiyonu yapar. Bu koleksiyonu günün birinde bir gazeteci duyar. Gazeteci bir dergide paylaşmak için fotoğrafları çekmek ister. Hepsini verir adam, bir tek Reyhan Hanım’ı vermez. Vasiyeti’dir, kendi vesikalığının da Reyhan’ın karşı sayfasına koyulmasını ister. Böylece bu ciltler kapalı olduğu sürece onlar hep birbirine değeceklerdir…Burası insanı kendinden alıp götürüyor.
19 tane kısa hikaye var kitapta. Her biri birinden güzel, değişik.. Kimi zaman hüzünlendiren, kimi zaman güldüren-düşündüren. Yazarın Türk Dili ve Edebiyatı mezunu olmasından kaynaklı kalemi harika. Son moda yazarların kitapları okunmuyor. Popülerler ama insana bir şey vermiyor. Edebi değeri de yok. bu benim düşüncem tabii.
Tavsiye edeceğim kitaplar arasına girdi . {5 yıldız :) }
