Sürgün
Ben bir yük vagonunda açtım gözlerimi
Bizi bir kamyona doldurdular. Tüfekli iki erin nezaretinde. Sonra o iki erle bir yük vagonuna doldurdular. Günlerce yolculuktan sonra bir köye attılar. Tarih öncesi köpekler havlıyordu. Aklımdan hiç çıkmaz o yolculuk, o havlamalar, polisler. Duyarlılığım biraz da o çocukluk izlenimleriyle besleniyor belki. Annem sürgünde öldü, babam sürgünde öldü.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Paylaşımlarıma kısa bir bayram molası vermiş olsam da elbette #hercumaşiirgecesi rutinimin dışına çıkamazdım. Dün gece 
sevilay bilbey #bahardüşü isimli #şiirkitabı ile konuğum oldu.Ve yine bir kez daha şiire sevdalanıp şiir peşinde koşmaya başladığım için teşekkür ettim kendi kendime. Hatta canım kendim bile dedim çünkü nefis bir kadın
Beklemek; Koca Bir Şiir Gibi
Yahut dönmek diye bir ihtimal olmasaydı;
Yeşerir miydi Sonbahara esir olup;
Zemheride ayaza tutulan yaprak...?
Parlar mıydı yıldızlar, ay doğup;
Güneş ısıtır mıydı her yanı?
Gülmeyi unutan gözlerde bir tutam gülücük oluşur muydu; ?
Sessiz ama çok şey anlatırcasına
Nehirler böyle candan akar mıydı; ?
Ve denizler kumsala böyle koşar mıydı?
Yahut
Bir iç savaşta, ben de tıpkı Pavese gibi kaçıp tepelerime sığınırdım, tabii varsa tepelerim. Çevresini şiire dönüştürmek için dünyaya gelmiş bir adam, tabii silahla başkalarını öldüremez.
Sayfa 96Kitabı okudu
Çevresini şiire dönüştürmek için dünyaya gelmiş bir adam, tabii silahla başkalarını öldüremez...
Aşkbaz da unuttuğunuz benliğinizi muhakkak bulursunuz...
Metroda kitap okuyordum. Birkaç gündür metronun hangi durakta olduğunu gösteren kapı üstündeki ışıklı sistem çalışmıyor. Kitaba dalınca da hangi durakta olduğunu fark edemiyor insan. Bazen hangi durakta olduğunu unutmak güzel oluyor ama işe yetişmek zorunda olunca strese dönüşebiliyor bu sorun.
***
Yağmur. Kendine has bir imlâ ile yağıyor.