Ölürken yalnız kendini sevmelisin.
Kaçırdıkça benden ellerinizi yaşamda kayıp gidiyordu avuçlarımdan.
Yalnızım, gene yalnızım.
Üstünden kaç saat geçerse geçsin, insanın kalbini terk etmeyen derin üzüntüler vardır..
Sayfa 387 - Francis Pertel
"Sende buradaki diğerleri gibisin .tıpkı benim gibi .aynı zamanda kendi kendinin hapishanesi olan bir tutuklu ."
Sayfa 76Kitabı okuyor
“Hayatında hissettiği en kötü duyguydu. Deli olduğunu biliyordu ve olmadığından da en az o kadar emindi.”
Sayfa 76Kitabı okuyor
“Ne ilginç bir durum. Kızcağız yalnızlıktan kendine hayali bir dünya kuruyor, şizofrenlerde olduğu gibi. Ama o bir şizofren değil. Her şeyin kıyısından dönmüş.”
Sayfa 184 - DKKitabı okudu
oysa ben yalnızca bir şeylerle ilgilenmek için yazıyordum. o minik sesi duymamak için her şeyi yapabilirdim.
kendini suçlu hissetmek en büyük ceza, bir insanın başına gelebilecek en büyük felaketti doğrusu.
çünkü bundan böyle bana, damlalıktan akıtılırcasına cimrilikle sunulan bu değer biçilmez mutluluğun tadını sonuna kadar çıkartmak istiyordum.