anais freire
@argadini
11 Aralık
200 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Ne var ki, görünmez bir Melek esirgeyince,
Reddedilen o Çocuk güneşle sarhoş olur,
Ve yediği içtiği hemen hemen her şeyde
Cennet taamı ile kevser şarabı bulur.
"olmamak artık ve kendi adını bile kırık bir oyuncak gibi bir kenara koymak".
"çarparak öldürürdü bizi kendi kalbimiz"
Okur Takip Önerileri
Zavallı kadın, keşke bir rüyaya âşık olsaydı.
VIOLA
Size acıyorum.
OLIVIA
Bu sevmeye doğru bir adımdır.
VIOLA
Yanlış. Çoğu zaman düşmanlarımıza acıdığımızı herkes bilir.
“Yaralarından, kanla birlikte bu acıklı sözleri püskürten sen, kimdin eskiden?”
“Bataklığın sisi engellemiyorsa görmeni” diye yanıt verdi, “neyin beklendiğini görebilirsin çamurlu dalgalarda.”
‘Güneşin neşe saçtığı güzel havada hüzünlüydük, kara dumanlar sarmıştı içimizi:
kara çamurlar içinde yaşıyoruz hüznü şimdi.’
"Bu yüzden yitiğiz biz,
başka bir suçtan değil, tek cezamız umutsuz bir özlemle birlikte yaşamamız.”
Bunların ölmek umutları kalmadı, öyle aşağılık ki karanlık yaşamları kıskanırlar başka her yazgıyı.
"İçeri girenler, dışarıda bırakın her umudu.”
“Buradan gidilir acılar kentine, buradan gidilir bitmek bilmeyen acıya, buradan gidilir yitmiş insanlar arasına.
‘Beatrice, Tanrı’nın gerçek övüncü’ dedi, ‘niçin yardım etmiyorsun,
seni sevdiği için sürüden ayrılan insana?
"Korku sık sık insanın içine girer, yapacağı onurlu işleri engeller, ürkütür karanlıkta kalmış bir hayvan gibi".
