Çok mutluyum şu anda
Ellerim vücudunda
Umurumda değil artık dünya
Son defaymış gibi
Kaybederken kendimi
En ucuz şaraplarda
Son defaymış gibi
Kaybederken kendimi
Sırılsıklam vücudunda
Kalbimde ki şu kırıntı artık tamamen yok olsun istiyorum. Neden sürekli peşimde? Neden beni asla bırakmıyor geçmişim? Sanki bir daha hiç gitmeyecekmiş gibi.. Sanki artık gerçekten mutlu olamayakmışım gibi. Aslında hiç sevmem depresif insanları ama kendim 6 aydır kırık kalbimi iyileştirmeye çalışıyorum. Bir gün gerçekten bunu aşabilecekmişim gibi hissediyorum. Öbür gün de, bu kırgınlığın beni asla terk etmeyeceği hissine kapılıyorum. Bazen çok mutluyum, bazende çok üzgün. 1 dakika öncesinde nasıl içten güldüysem, 2 dakika sonra öylesine içten ağlayabiliyorum. Ben bu duygu geçişinden de hoşlanmam. Ama böyleyim işte.
Bazen Dayanamıyorsun..
Verdiğin emeklerin boşa gitmesi koyuyor adam olana.. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun.. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin, seni anlamadığını görüyorsun.. Yıkılıyorsun.. En yakınından dahi uzaklaşmak istiyosun.. Kullandığın alkolerin ve maddelerin bile seni artık sarhoş etmediğini görüyosun.. Onlarıda boşveriyosun.. Yapabildiğin en iyi şeyin, kalemini tekrar alıp yazmak olduğunu görüyorsun.. Yazıyorsun, yazıyorsun, yazıyorsun.. Yazdıkça dertlerinin çoğaldığını fakat içini döktüğün içinde rahatladığını görüyosun.. Herkesten saklasan da, gizlesen de tükeniyorsun.. Hani o dışarıya verdiğin mutluyum imajı varya, içini yiyip bitiriyor aslında.. O kadar çok yenilgiye uğradın ki sevmede, değer vermede, bir yanın hep kimseye güvenme diyor.. Kader le girdiğin aşk savaşında yenilmeye başladığın zaman, asıl acıları tatmaya da başlıyorsun.. İşte o anlar kalbinin, aklını yendiği anlar oluyor.. Mantıklı düşünemiyosun.. Değer vermekte bir sorun yokta, aynı önemi, ilgiyi, sevgiyi, değeri göremeyince başlıyor asıl sorun.. Asıl canını yakan yitirdiklerin var, kaybettiklerin.. Dönülmez yolda bıraktıkların, geri dönmeyeceğini ezberlediklerin.. Hani her şeyde derler ya ''Hayat Devam Ediyor'' aynen öyle.. Ne giden geri geliyor, ne kalanlar değerini biliyor, ne yerin, nede kıymetin değişiyor.. Sen sadece günden güne eriyorsun, tükeniyorsun, hissizleşiyosun..
Ama Gerçektende Bir Gün Aklım Bu Savaştan Üstün Çıkarsa, İşte O Zaman Boş Yere Değer Verdiğim ve Sevdiğim İnsanlar, Tam Anlamıyla Soğukluğu Tadacaklar..!
Mustafa Kemal Atatürk'ün Söylediği 75 Söz | Atatürk Sözleri ve Anlamları
Cumhuriyetimizin kurucusu, başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk, yaşam şekli ve üstlendiği görevleri gereği çok yönlü bir liderdi. Verdiği demeçler, söylediği sözler, aktardıkları ve daha nicesi hayatın her alanında önemli tavsiye, fikirler ve sözleri içeriyor. Spor,
Mutluluk Üzerine
Mutluluk dediğin tam su anda senin, Mutluluk üzerine yazamadığın eserin...
Mutlu anlarda hayale dalarak, Yitip gittim ılgımlar içinde ben... Mutluyum fikrine kapıldım ancak, Saadete daır şiir yazarken.
İncitse de uykusuz gecelerim, Çağırır benı bembeyaz bir ışık. Baht kuşu konmadı mı, bilmedim, Baht şırı yazarım hâlâ ben artık...
Tebessümüm güneşle gümüşlendi, Geçip gider güneşçe gamlı günler... Sade bildiğim benim dahi şimdi, Baylık değilmiş baht dediğin meğer...
Parıldasa ruhundaki yakutun, Eldekinin değeri yoktur zahir... Mutsuzlar çok düşünür mutluluğun, Mutluluk onu hiç düşünmemektir!..
Sevgiyi hak etmediğini düşündükçe gözlerinden akan yaşları tutamıyormuş insan.Hiç sevilmediğini düşününce,ağlarken yazacak kimsesi olmadığını fark edince mesela.Kimseye güvenmeyince.Mutsuz insanları kimsenin sevmediğini öğrenince.Hep gülmek zorundaymış insan.Neşeli olmazsa sevmiyorlarmış onu.En yakınındakinin bile bir gün mutlaka gittiğini
Ben bıraktım artık boş veriyorum giden gitsin herkes mutlu olduğu yerde kalsın ben acimla da mutluyum...
Gezi günlüğüm..
Gün akşam oldu.. Bugün Harran da kerpiç ten, kümbet evlerini gezdik..
Halfeti de baraj gölünde tekne turu..
Gerçek siyah gül göremedik çünkü iki ay sonra güller açıyormuş..
Şanlıufa da güzeldi dümdüz geniş caddeler ve arazi , otantik lahit taşından yapılar.. benim memleketime benziyor, sadece bizde lahit taşından Mardin ve Urfa ya göre fazla bina yok..
Ve, kürkçü dükkanına dönüyoruz artık..
Hepsi çok harikaydı herşey.. ömrüme güzel ve değerli bir anı oldu..
Mutluyum.. Ama yarım ve eksiğim sanki, bir yanım buruk.. binbeşyüz km yolu aşıp geldim, cancağzımı göremedim, ona sarılamadım.. böyle hayal etmemiştim,
Neyse nasip değilmiş.. Ben elimden geleni yaptım sonuçta.. 🤫🙈🤷♀️
Acıyı hiçbir zaman araç olarak kullanmadım. Dönüştürerek hayatıma gelen bir dönüm noktası olarak gördüm. Korkutan şeyler oldu. Belki içten içe hâlâ korkuyorum. Ama külün varlığı ateş ile korkutulamaz. İlmek ilmek yaşamak istiyorum bu duyguyu. Bir mahzende son damlasına kadar akıtayım zehrimi. İçimde milim kadar yoluma engel olacak zehir kalmasın kalmayacak. Çok cesurum artık. Görecek kadar da mutluyum. Beklemenin yorgunluğu var belki ama değecek biliyorum.
Dün çalıştığım şirkette son günümdü. İstifa ettim.
2 yıl 8 ay.
Aylık ortalama 22 günden aynı şubede 700 küsur gün.
Ailenden daha fazla gördüğün çalışma arkadaşları, hatta bazan müşteriler.
Zor kısmı bu ayrılıklar.
Çok daha güzel bir yere, çok daha güzel şekilde gidiyorum. İyi olan kısmı bu. Ya kalan anılar?
Fazla mı duygusalım, yoksa konfor alanından vazgeçiş, sil baştan başlamanın şaşkınlığı, alışma stresi mi böyle tuhaf eden insanı. Bilmiyorum. Belki de hepsi.
Öyle ya, yazar, "vazgeçemediklerinin toplamıdır insan." derken ne kadar da haklı.
Heyecanlı, ve mutluyum. Umut hep var, artık daha da umutluyum. 🍀
Bugün sözcükler kusuyorum
Cümleler kuramazken dün
Denize döktüm kendimi
Ucuza gitmeyeyim diye
Bugün sıyrıldım rollerimden mutluyum
Çünkü artık yokum bugün
Teoman
Ağlama Lielie.
Ağlama ki bende ağlamayayım.
Gülersen bende seninle gülerim.
Ama ağlarsan eğer,
Aynayla beraber bende kırılırım.
Artık ağlayan birine,
Ağladığını göstermek istemiyorum.
Kır sende beni istersen.
Zaten daha önce de çok kez kırdılar beni.
Kırıla kırıla bu hala geldim.
Bakarsın birgün odanda ki eşya olmaktan çıkıp,
Cüzdanında taşıdığın küçücük bir aynaya dönüşürüm.
Ben senin odanda mutluyum Lielie,
Lütfen ağlayıp kırma beni.
Güngörmez
"Hiç sevmem kışları" derdi. Neymiş üşürmüş de kalın giymek zorunda kalırmış. "Hahh" dedim içimden. "Yazın da, kışın da mahallenin en pejmürdesi sensin..." Bunları o zamanlarda çok yakın olup da sevemediğim, şimdilerdeyse rahmetli olan canım arkadaşıma söylerken yıl 1995 aralığın 17'siydi.
Şimdiyse 2006 yazının
Kitaplarla tanışmam
Kitaplarla tanışmamış olma fikri bile korkunç olabilir.Şu an hissettiklerimi hissetmemek asla istemezdim.Gözlerim açıldı kitapları gördüm. kendimi, gerçekleri, hayatımdaki güzellikleri kitaplar sayesinde gördüm kitapları ise 
Remziye Baytar öğretmenim sayesinde gördüm.Sanki sözleriyle hayatımı bir parmak şıplatmasıyla aydınlattı o an adeta dönüm noktasıydı benim için 💜 Herkes mutlaka kitap okumalı çevresindekilere okutmalı kimse bu duygudan mahrum kalmamalı çünkü bu duyguyu başka bir şeyden alamazsınız farklı ve özel bir duygu kitaplarla tanışmadan önce kitap okumaktan sıkılırdım ya da boş zamanda yapılabilecek bir zaman geçirme metodu gibi düşünürdüm ama asla öyle değilmiş kitap okumak nefes almak gibi gün içinde yapmam gereken önemli bir şartmış. Sınava hazırlanıyorum mola verdiğim 10 dk da bile açıp kitabımı okuyorum bu süreçte de bana katkısı en çok kitap okumak olacak eskiden sınava hazırlanıyorum zaman kaybı olur derdim şu an utandım söylerken 🫣ama çok mutluyum kitaplarla artık çok güzel ve sonsuz bir bağım var. Okumam gereken kitaplarım listelenmiş durumda o kadar merak ediyorum ki okuduğum kitapların akıcı sürükleyici oluşunu bile geçtim bir sonraki kitaba geçme heyecanı yaşıyorum ve o mutlulukla sayfayı çeviriyorum dilerim ki herkes bu duyguyla tanışır en büyük arkadaşlık kitaplardır. en gerçek bağ kitaplarla kurulan bağdır. Yalnız hissettirmez size kendinizi hatırlatacak olan kitaplardır. Kitapları çok severseniz yalnızlık nedir bilmeyeceksiniz✨ Unutmayın ki bu hayatta en kıymetli hediye zamandır bu zamanı kendinize harcayın en çok kendinize🎀💐🩷